بررسی اثرات تغییر اقلیم بر تبخیر و تعرق مرجع بر اساس سناریوهای گزارش ششم تغییر اقلیم(مطالعه موردی: ایستگاه خرم آباد)

تغییر اقلیم پدیده‎ای تاثیرگذار بر بسیاری از فرایندهای طبیعی از جمله چرخه ی هیدرولوژی است. تبخیر-تعرق نیز یکی از بخش های مهم در چرخه ی هیدرولوژی محسوب می‎شود که در مدیریت منابع آب و برنامه ریزی کشاورزی اهمیت بسزایی دارد. با توجه به اینکه برآورد تبخیر - تعرق همواره با عدم‎قطعیت‎هایی همراه است لذا در این پژوهش اثرات تغییر اقلیمی بر روند تبخیر - تعرق مرجع در ایستگاه خرم‎آباد واقع در استان لرستان، با استفاده از سناریوهایSSP۱-۲.۶ ، SSP۲-۴.۵، SSP۳-۷.۰ و SSP۵-۸.۵ طبق گزارش ششم (AR۶)، در سه دوره زمانی آینده نزدیک (۲۰۲۳-۲۰۴۸)، میانی (۲۰۴۹-۲۰۷۴) و دور(۲۰۷۵-۲۱۰۰) مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور میزان تبخیر - تعرق مرجع برای دوره پایه و دوره های آتی با استفاده از روش هارگریوز محاسبه گردید. روش هارگریوز سامانی روش ساده‎ای است که به وسیله فائو در شرایطی که استفاده از روش پنمن مونتیث فائو امکان پذیر نیست توصیه شده است. در این روش، برآورد تبخیر تعرق مرجع براساس میانگین، حداقل و حداکثر دمای هوا و تابش فرازمینی می باشد که اطلاعات مورد نیاز آن در اکثر ایستگاه‎های هواشناسی وجود دارد. نتایج حاصل نشان داد که به طور متوسط دمای حداکثر در ایستگاه خرم آباد تا سال ۲۱۰۰ میلادی بین ۲۶/۰ تا ۳/۶ درجه سانتی گراد افزایش و دمای حداقل نیز بین ۳۲/۰ تا ۹/۴ درجه سانتی گراد افزایش نسبت به دوره پایه(۱۹۸۸-۲۰۱۴) خواهد داشت. همچنین مقدار متوسط تبخیر - تعرق مرجع در تمامی دوره‎ها نسبت به دوره پایه مشاهداتی افزایش می یابد. مقدارتبخیر - تعرق مرجع در آینده نزدیک بین ۶۹/۴ تا ۸۲/۴، آینده میانی بین ۷/۴ تا ۹۴/۴ و آینده دور بین ۷۲/۴ تا ۰۴/۵ (میلی‎متر در روز) متغیر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، تبخیر و تعرق مرجع ، گزارش ششم ، هارگریوز