پاسخ گیاه دارویی مریم گلی به آب آبیاری شور مغناطیسی شده

بخش کشاورزی بیش­ترین مصرف­کننده آب شیرین در جهان است. ازاین رو یافتن جایگزین مناسب برای آب شیرین مورد استفاده در کشاورزی می­تواند راهگشای مشکلات مرتبط با بحران آب در آینده باشد. کاربرد آب شور با استفاده از راهکارهای مناسب می­تواند یک گزینه برای آبیاری گیاهان متحمل به شوری باشد. یکی از این راهکارها ممکن است مغناطیسی کردن آب آبیاری باشد. در پژوهش حاضر به­منظور بررسی تاثیر آب مغناطیسی بر وزن تر و خشک و اسانس گیاه دارویی مریم گلی، یک آزمایش گلدانی در فضای باز به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل شوری آب آبیاری تهیه شده از غلظت­های مختلف آب دریا (اختلاط ۳۰%، ۵۰%، ۷۰% و ۱۰۰% آب دریای خزر) و یک تیمار شاهد (آب چاه) در دو حالت مغناطیسی و غیر مغناطیسی بود. به دلیل بارندگی در طول فصل رشد، در پایان آزمایش شوری عصاره اشباع خاک متناظر با تیمار شاهد و اختلاط ۳۰%، ۵۰%، ۷۰% و ۱۰۰% آب دریای خزر به ترتیب ۳/۱۵ (I۰)، ۳/۶۵ (I۱)، ۴/۵۵ (I۲)، ۴/۷۵ (I۳) و ۵/۰۶ (I۴) دسی زیمنس بر متر بود. نتایج نشان داد که تیمار I۴ وزن خشک و تر گیاه را به­ترتیب ۴۰٪ و ۲۵٪ کاهش داد اما در مورد تاثیر آب مغناطیس شده نتایج بیانگر آن بود که در تیمارهای شوری با عصاره اشباع خاک کمتر از ۳/۶۵ دسی زیمنس بر متر (تیمارهای I۰ و I۱) استفاده از آب مغناطیسی از کاهش معنی­دار وزن بوته­های گیاه مریم گلی جلوگیری کرد. هم­چنین آبیاری با تیمارهای مختلف شوری و آب مغناطیسی تغییرات معنی­داری در اسانس گیاه مریم گلی نداشت. بر مبنای نتایج این تحقیق توصیه می­شود که مدیریت آبیاری گیاه مریم گلی با استفاده از آب شور مغناطیسی به نحوی انجام گیرد تا در طول فصل رشد شوری عصاره اشباع خاک بیشتر از ۳/۶۵ دسی زیمنس بر متر نباشد.

کلیدواژه ها:

آبیاری با آب دریا ، اسانس مریم گلی ، شوری عصاره اشباع خاک