پاسخ گیاه دارویی مریم گلی به آب آبیاری شور مغناطیسی شده
عنوان مقاله: پاسخ گیاه دارویی مریم گلی به آب آبیاری شور مغناطیسی شده
شناسه ملی مقاله: JR_WRA-37-4_006
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_WRA-37-4_006
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
فهیمه کریم پور - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زارعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
مجتبی خوش روش - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زارعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
محمد علی غلامی سفیدکوهی - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زارعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
وحید اکبرپور - استادیار گروه باغبانی، دانشکده علوم زارعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
خلاصه مقاله:
فهیمه کریم پور - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زارعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
مجتبی خوش روش - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زارعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
محمد علی غلامی سفیدکوهی - دانشیار گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زارعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
وحید اکبرپور - استادیار گروه باغبانی، دانشکده علوم زارعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
بخش کشاورزی بیشترین مصرفکننده آب شیرین در جهان است. ازاین رو یافتن جایگزین مناسب برای آب شیرین مورد استفاده در کشاورزی میتواند راهگشای مشکلات مرتبط با بحران آب در آینده باشد. کاربرد آب شور با استفاده از راهکارهای مناسب میتواند یک گزینه برای آبیاری گیاهان متحمل به شوری باشد. یکی از این راهکارها ممکن است مغناطیسی کردن آب آبیاری باشد. در پژوهش حاضر بهمنظور بررسی تاثیر آب مغناطیسی بر وزن تر و خشک و اسانس گیاه دارویی مریم گلی، یک آزمایش گلدانی در فضای باز به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل شوری آب آبیاری تهیه شده از غلظتهای مختلف آب دریا (اختلاط ۳۰%، ۵۰%، ۷۰% و ۱۰۰% آب دریای خزر) و یک تیمار شاهد (آب چاه) در دو حالت مغناطیسی و غیر مغناطیسی بود. به دلیل بارندگی در طول فصل رشد، در پایان آزمایش شوری عصاره اشباع خاک متناظر با تیمار شاهد و اختلاط ۳۰%، ۵۰%، ۷۰% و ۱۰۰% آب دریای خزر به ترتیب ۳/۱۵ (I۰)، ۳/۶۵ (I۱)، ۴/۵۵ (I۲)، ۴/۷۵ (I۳) و ۵/۰۶ (I۴) دسی زیمنس بر متر بود. نتایج نشان داد که تیمار I۴ وزن خشک و تر گیاه را بهترتیب ۴۰٪ و ۲۵٪ کاهش داد اما در مورد تاثیر آب مغناطیس شده نتایج بیانگر آن بود که در تیمارهای شوری با عصاره اشباع خاک کمتر از ۳/۶۵ دسی زیمنس بر متر (تیمارهای I۰ و I۱) استفاده از آب مغناطیسی از کاهش معنیدار وزن بوتههای گیاه مریم گلی جلوگیری کرد. همچنین آبیاری با تیمارهای مختلف شوری و آب مغناطیسی تغییرات معنیداری در اسانس گیاه مریم گلی نداشت. بر مبنای نتایج این تحقیق توصیه میشود که مدیریت آبیاری گیاه مریم گلی با استفاده از آب شور مغناطیسی به نحوی انجام گیرد تا در طول فصل رشد شوری عصاره اشباع خاک بیشتر از ۳/۶۵ دسی زیمنس بر متر نباشد.
کلمات کلیدی: آبیاری با آب دریا, اسانس مریم گلی, شوری عصاره اشباع خاک
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1916478/