فهم پدیده ارتباط گریزی منابع انسانی؛ شناسایی عوامل پیشایندی و پسایندی با روش دیمتل فازی

پژوهش حاضر با هدف شناخت و فهم پدیده ارتباطگریزی منابع انسانی و تحلیل عوامل پیشایندی و پسایندی آن انجام پذیرفت. جامعه آماری این پژوهش خبرگان بودند که با استفاده از روش نمونهگیری گلولهبرفی و بر اساس اصل کفایت نظری اعضای نمونه آن انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها در بخش کیفی مصاحبه نیمهساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه بود که روایی و پایایی آنها به ترتیب با استفاده از روشهای روایی نظری و پایایی درون کدگذار میانگذار و روایی اعتبار محتوا و پایایی بازآزمون تایید شد. در این پژوهش برای تحلیل دادهها در بخش کیفی از روش تحلیل محتوا مبتنی بر کدگذاری و نرم افزار Atlas.ti و در بخش کمی از روش دیمتل فازی استفاده شد. یافتههای پژوهش مشتمل بر شناسایی عوامل پیشایندی و پسایندی ارتباطگریزی منابع انسانی و اولویتیابی آنها بود. بر این اساس نتیجهگیری پژوهش به تفکیک دو بخش پیشایندها و پسایندهای ارتباطگریزی منابع انسانی حاکی از آن است که مهم ترین عوامل پیشایندی و اثرگذار بر پدیده ارتباط گریزی منابع انسانی فقدان مهارتهای اجتماعی و جمع پذیری، سوگیریهای شناختی، خودارزیابی منفی و خودکمبینی، اختلال عدم اعتمادبهنفس و شخصیت خجالتی و هوش هیجانی هستند. همچنین بخش دوم نتایج نشان دهنده آن است که مهمترین عوامل پسایندی و پیامدهای ارتباطگریزی منابع انسانی عدم ارتقای جایگاه اجتماعی، فرسودگی شغلی و هیجانی، کاهش توانش یادگیری فرد، و مشکلات در تبادل اطلاعات و تضعیف مهارتهای اجتماعی فردی هستند.

کلیدواژه ها:

ارتباطات ، ارتباطگریزی ، دیمتلفازی ، منابع انسانی