بررسی کیفیت آب در شبکه توزیع آب شرب اهواز

شهر اهواز مرکز استان خوزستان و در جنوب غربی کشور واقع شده است. این شهر بالغ بر 17000 هکتار وسعت و 22 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. در این مطالعه با استفاده از نتایج کیفی آزمایشگاه مرکزی شرکت آب و فاضلاب اهواز در طی سالهای 1378 الی 1380 کیفیت آب شرب این شهر اعم از فیزیکوشیمیایی و باکتریولوژیکی بررسی و سپس به وضعیت خوردگی در شبکه با استفاده از ظریب رایزنر پرداخته شده است. با توجه به وجود دو تصفیه خانه اصلی در این شهر با یک منبع تغذیه مشترک (رودخانه کارون) و با در نظر گرفتن میزان کدورت خروجی در آنها، نحوه عملکرد تصفیه خانه ها با هم مقایسه و در نهایت میزان کلر باقیمانده در شبکه توزیع نیز بررسی شده است. نتایج بررسی ها نشان میدهد که کیفیت فیزیکوشیمیایی آب شرب اهواز از کیفیت نسبتاً مطلوبی برخوردار است و پارامترهای اصلی محدود کننده مصرف آب شرب ا ین شهر پارامترهای TDS و سختی کل می باشند در میان فصول مختلف سال زمستان دارای کیفیت بهتری نسبت به سایر فصول بوده و بهار، پائیز و تابستان در رده های بعدی قرار دارند. مطالعه راندمان تصفیه خانه ها در حذف کدورت بیانگر وجود راندمان بهتر در تصفیه خانه شماره «1» بدلیل بهره برداری بهتر است. همچنینمطالعه ضریب رایزنر در شبکه توزیع نشان دهنده وجود خوردگی خفیف در شبکه می باشد. بررسی کیفیت باکتریولوژیکی نشان می دهد که موارد کلی فرم مثبت در شبکه توزیع حدود 4/5 درصد بوده که رقم نسبتاً بالایی را تشکیل می دهد و در انتها از نتایج کلر سنجی می توان استنتاج نمود که مقدار کلر باقیمانده در شبکه توزیع آب شهر اهواز مطلوب است.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، شبکه توزیع ، آب شرب ، اهواز