کاربرد الگوریتم ژنتیک در محاسبه پایداری شیروانیها

فرآیند تحلیل پایداری شیب به منظور تعیین «محتمل ترین مکانیزم زوال و ضریب اطمینان حداقل مربوط به آن» (سطح لغزش بحرانی) سابقه ای طولانی دارد. در این راستا روش های متعددی در طول سال ها بسط یافته اند. یکی از روش های بهینه سازی که تا کنون برای یافتن سطح لغزش بحرانی شیب های خاکی کمتر مورد توجه قرار گرفته است، روش الگوریتم ژنتیک (gENETIC aLGORITHM) می باشد؛ که جزو یکی از روش های بهینه سازی غیر کلاسیک است. این روش فقط با خود تابع کار می کند و نیازی با مشتقات مرتبه ی بالاتر آن ندارد. از دیگر مزایای این روش آن است که توانایی خارج شدن از نقاط بهینه ی محلی و حرکت به سمت نقطه ی بهینه ی مطلق را دارد. در این تحقیق با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک، یک برنامه کامپیوتری به زبان متمتیکا تهیه شده است که سطح لغزش بحرانی در شیبهای خاکی را می یابد و در نهایت مقایسه ای بین نتایج بدست آمد و نتایج مشابه قبلی انجام شده است.

کلیدواژه ها:

روش الگوریتم ژنتیک ، روش های بهینه سازی ، تحلیل پایداری شیب