اثرات توسعه طرحهای منابع آب بر توسعه پایدار مناطق روستایی مطالعه موردی: پروژه آبیاری میاناب شوشتر

محدودیت منابع آب در کشور، ضرورت و اهمیت توجه به بحث صرفه جویی و کاهش تلفات و ضایعات آب درکشور را مشخص می نماید. در همین راستا احداث شبکه های مدرن آبیاری و زهکشی و ضرورت بهره گیری ازمشارکت مردم در تمامی مراحل برنامه ریزی، طراحی، ساخت و بهره برداری پروژه ها مورد توجه قرار گرفته است. همچنین امروزه مشارکت مدنی و همیاری بعنوان یکی از شالوده های اساسی توسعه پایدار، بیش از پیش موردتوجه سیاست گزاران قرار گرفته است. تجربه نشان می دهد که برنامه های توسعه پایدار، از طریق برنامه هایی اثربخش خواهد بود که به نیازهای ملی از طریق مشارکتهای مردمی پاسخ می دهد.در حقیقت در یک فرایندمشارکتی و با کمک بهره برداران در قالب تشکلها و سازمانهای مردمی می توان زمینه توسعه پایدار این مناطق را فراهم نمود. شبکه آبیاری و زهکشی میاناب شوشتر واحد عمرانی یک به مساحت 7744 هکتار خالص بخشی ازشبکه آبیاری و زهکشی غرب میاناب شوشتر می باشد که جز آبخور رودخانه کارون بوده و در جنوب واحد داریونشوشتر واقع شده است. جهت اجرای این پروژه با استفاده از سازوکار جلب مشارکت بهره برداران در قالب ماده 641 برنامه سوم توسعه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی دولت جمهوری اسلامی ایران زمینه استفاده از تسهیلاتبانکی فراهم گردید. همچنین با تشکیل شرکت های تعاونی در محدوده طرح و تشکل کشاورزان در قالب این تعاونی ها، زمینه انسجام بهره برداران بمنظور بهره برداری از این پروژه در دستور کار قرار گرفت. بنابراین در اینپروژه با همیاری و مشارکت کشاورزان و تشکل آنها در قالب تعاونی های آب بران، زمینه اشتغال زایی و افزایش درآمد کشاورزان، تسریع در اجرا و رفع موانع پروژه ، کاهش تصدی گری دولت و خصوصی سازی و بهره برداری بهینه از پروژه فراهم گردید

کلیدواژه ها:

مشارکت ، توسعه پایدار ، بهره برداری ، کشاورزی ، تعاونی