سلولز باکتریایی پوشیده شده با ژلاتین، داربستی برای مهندسی بافت قلب

مقدمه انفارکتوس قلبی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در سرتاسر جهان است. میزان بازسازی بافت قلبی پس از انفارکتوس قلبی محدود است. ترکیب سلول درمانی با فناوری مهندسی بافت می­تواند منجر به کاربردهای بالینی گسترده­ای گردد. در این مطالعه، داربست­هایی را برای پشتیبانی از چسبندگی و رشد کاردیومیوسیت­ها به منظور کاربرد در مهندسی بافت قلب مورد بررسی قرار دادیم. مواد و روش­ ها ابتدا داربست سلولز باکتریایی (BC) تهیه گردید و با ژلاتین پوشش داده شد تا ساختاری از سلولز پوشیده شده با ژلاتین(BCG)  بدست آید. خصوصیات داربست­های BC و­ BCG با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی و میکروسکوپ نیروی اتمی و روش رطوبت­پذیری مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه جهت سنجش کارایی (میزان چسبندگی و بقای سلولی) داربست­های مزبور، کاردیومیوسیت­های بطنی نوزاد رت بر روی داربست­ها کشت داده شدند و با فیبروبلاست­های پوستی انسانی (HDF) مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ­ها نتایج نشان داد که قطر متوسط نانوفیبریل­ها و زبری سطح به منظور کشت کاردیومیوسیت ها مناسب می­باشد. فعالیت انقباضی خودبخودی کاردیومیوسیت­ها تا پایان دوره آزمایش، ماندگار بود ولی از روز ۵ تا ۷ به تدریج اندکی کاهش یافت. با توجه به نتایج تصاویر میکروسکوپ نوری، چسبندگی HDFs بر روی داربست­ها در تمام طول دوره آزمایش، بیش از چسبندگی کاردیومیوسیت­­ها بود. نتیجه­ گیری BC و BCG علاوه بر نداشتن سمیت سلولی، دارای خصوصیات فیزیکوشیمیایی مناسب جهت حفظ شکل ظاهری و عملکرد انقباضی سلول ها ی کاردیومیوسیت نوزاد دوروزه رت می باشند.

کلیدواژه ها:

Cardiac tissue engineering ، Bacterial cellulose scaffold ، Gelatin ، Neonatal rat- ventricular cardiomyocytes ، مهندسی بافت قلب ، داربست سلولز باکتریایی ، ژلاتین ، کاردیومیوسیت های بطنی نوزاد رت