سنجش میزان جیوه در برخی بافت های فوک خزری (Pusa caspica) در سواحل جنوب شرقی دریای خزر

فلزات سنگین از مهمترین آلاینده های دریای خزر به شمار می آیند. این آلاینده ها بر اساس سمیت، پایداری و انتقال در زنجیره غذایی سلامت آبزیان را به مخاطره می اندازند. آلودگی به فلزات سنگین در اکوسیستم های آبی به دلیل فعالیت های انسانی و انباشت فلزات در رسوبات ساحلی و اعماق دریاها یک نگرانی به شمار می آید. پستانداران به عنوان مناسب ترین شاخص برای اندازه گیری غلظت فلزات سنگین شناخته شده و با اندازه گیری مقدار تجمع این مواد در سطوح غذایی به واسطه پستانداران، هشدارهای اولیه اثرات سمی و نامطلوب در کل اکوسیستم را فراهم می کنند. فوک خزری تنها پستاندار دریای خزر است. با توجه به اینکه در سال های اخیر هیچ گونه مطالعه ای در مورد وضعیت سلامت این گونه و خطرات محیطی که آنرا تهدید می کند، صورت نگرفته است در نتیجه در مطالعه حاضر میزان جیوه موجود در بافت های مختلف لاشه های فوک خزری صید شده در سواحل دریای خزر اندازه گیری شد. نتایج نشان داد کمترین و بیشترین میزان غلظت جیوه در بافت ماهیچه و بافت کبد شناسایی گردید. نتایج حاصل از رگرسیون خطی بیانگر وجود ارتباط معنی دار بین میزان تجمع جیوه در بافت کبد، کلیه و ماهیچه در فوک های خزری با اندازه بدن بود.

کلیدواژه ها:

جیوه ، ماهیچه ، فوک ، کبد ، کلیه.