تنوع زیستی، کشاورزی پایدار و جامعه سالم

تنوع زیستی از مولفه های ضروری محیط های سالم و معیشت پایدار است. یکی از اجزای کلیدی تنوع زیستی، تنوع زیستی کشاورزی است که در حالت کلی به مجموعه ی گیاهان و جانوران توسط پرورش یافته در کشاورزی، محصولات و حیوانات وحشی جمع آوری شده توسط جمعیت های روستایی، حشرات مفید و موجودات زنده خاک گفته می شود. در سیستم های زراعی غنی از تنوع زیستی ممکن است یک گونه گیاهی با تعداد زیادی واریته ی محلی در یک مزرعه کاشته شود. همچنین در این سیستم کشاورزان از گونه های مختلف با تنوع بالا برای مصارف آشپزی، دارویی و صنعتی استفاده می شود. آنها اغلب گیاهان وحشی ارزشمند را در مزارع، حاشیه مزرعه و مناطق طبیعی مجاور برای استفاده نگهداری می کنند. قبل از ظهور کشاورزی صنعتی مدرن، مزارع از نظر تنوع زیستی غنی تر از امروز بود. در حال حاضر این سیستم ها بیشتر در کشورهای در حال توسعه، در میان جوامع بومی و در مقیاس کوچک و در محیط های با تنش محیطی بالا و یا مناطق حاشیه ای یافت می شوند. توسعه اقتصادی و اجتماعی اغلب مردم را به کنار گذاشتن این دارایی های ارزشمند سوق داده که در نتیجه، از توان تنوع زیستی برای بهبود سلامت و معیشت جمعیت های محروم کاسته شده است. در این مقاله کوتاه سعی شد اهمیت تنوع زیستی از زاویه ی تنوع کشاورزی با تاکید بر تنوع زراعی و باغی جهت ارتقاء سلامت جامعه بازخوانی شود.

کلیدواژه ها:

تنوع گیاهی ، زراعت ، سیستم کشت