کاربرد الگوریتم بهینه سازی کپک مخاطی (SMOA) در بهره برداری بهینه از سامانه سه مخزنه برق آبی

مدیریت انرژی برق آبی تحت شرایط تغییر اقلیم ضروری است. در این پژوهش برای بهینه سازی سامانه سه مخزن برق آبی از الگوریتم بهینه سازی کپک مخاطی۱ (SMOA) استفاده می شود و برای ارزیابی عملکرد SMOA، نتایج آن با الگوریتم ژنتیک۲ (GA)، مقایسه می شود. قبل از هر چیز، عملکرد SMOA برای تابع آزمون اکلی۳ سنجیده می شود که عملکرد موفقیت آمیزی داشته است. در گام بعد، بهینه سازی بر روی سامانه سه مخزنه برق آبی سازبن مخزنی، سیمره و کرخه جریانی واقع در حوضه آبریز کرخه (ایران) استفاده می شود. بهینه سازی مسئله برق آبی برای دوره پایه ۲۰۰۵-۱۹۷۶ و دوره آینده ۲۰۶۹-۲۰۴۰ تحت سناریوی تغییر اقلیم RCP۸.۵ اجرا می شود. تابع هدف عبارت است از کمینه سازی کمبود تامین انرژی برق آبی. برای بهینه سازی مسئله سه مخزنه برق آبی، نتایج نشان می دهند که مقدار تابع هدف بر اساس SMOA به مقدار بهینه مطلق نزدیک می باشد به ویژه در دوره تغییر اقلیم. به طور کلی، عملکرد SMOA برای دست یابی به مقدار بهینه تابع هدف در دوره های تغییر اقلیم نسبت به دوره پایه بهتر و جواب ها پایاتر می باشد. در مقایسه بین SMOA و GA برای حالت بهره برداری سه مخزنه در دوره پایه و دوره آتی تحت سناریوی RCP۸.۵، عملکرد SMOA در رسیدن به مقدار مطلوب تابع هدف بسیار بهتر، سرعت همگرایی بیش تر، مدت زمان اجرا کم تر و جواب های تابع هدف پایاتر می باشد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم بهینه سازی کپک مخاطی ، برنامه ریزی ژنتیک ، تغییر اقلیم ، سامانه سه مخزنه برق آبی