ارزیابی شبکه پایش کمی و کیفی آب زیرزمینی دشت دز با استفاده از تئوری آنتروپی

در این مطالعه جهت پایش کمی و کیفی آب زیرزمینی آبخوان دشت دزفول در خصوص بررسی تغییرات زمانی و مکانی و هم چنین بررسی افزونگی و کمبود ایستگاه در محدوده آبخوان از تئوری آنتروپی و آزمون من-کندال اصلاح شده استفاده شد. مقادیر سطح آب زیرزمینی (۲۸ ایستگاه)، هدایت الکتریکی و کلر (۳۰ ایستگاه) در بازه زمانی ۹۸-۱۳۷۸ موردبررسی قرار گرفت. نتایج بررسی تغییرات روند نشان دهنده عمده تغییرات افزایشی مقادیر کیفی (۸۰ درصد ایستگاه­ها) و عمده تغییرات کاهشی مقادیر سطح آب زیرزمینی (۵۳ درصد ایستگاه­ها) می­باشد. جهت بررسی اثر متقابل ایستگاه­های موردمطالعه از آزمون رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. مدل رگرسیون چندمتغیره به طور متوسط میزان خطایی برابر با ۱۰/۰ میلی­گرم بر لیتر در شبیه­سازی مقادیر کلر، ۱۵ میکروموس بر سانتی­متر برای شبیه­سازی مقادیر هدایت الکتریکی و ۴۹/۰ متر در شبیه­سازی مقادیر سطح آب زیرزمینی را ارائه کرد. با بررسی تئوری آنتروپی، مقادیر شاخص انتقال اطلاعات نشان دهنده شرایط متوسط سطح آب زیرزمینی و شرایط نسبتا مازاد مقادیر کیفی از نظر تبادل اطلاعات در منطقه بود. انتقال اطلاعات کلر در جنوب غربی آبخوان و انتقال اطلاعات سطح آب زیرزمینی در جنوب شرقی آبخوان در حالت کمبود قرار دارد. با توجه به شرایط موجود در خصوص پایش کمی و پایش هدایت الکتریکی آب زیرزمینی، آبخوان دزفول در شرایط مناسبی قرار داشته و پراکندگی ایستگاه­ها نیز مناسب می­باشد، اما در خصوص پایش بهینه آبخوان از نظر انتقال اطلاعات کلر، نیاز به وجود ایستگاه در جنوب شرقی آبخوان احساس می­شود. با رتبه­بندی ایستگاه­ها با استفاده از اطلاعات خالص تبادلی، ایستگاه­های برتر در مورد مقادیر کمی و کیفی معرفی شد.

کلیدواژه ها:

انتقال اطلاعات ، پایش مستمر ، تاثیر متقابل ، من-کندال