پیش بینی تاب آوری خانواده بر اساس سبک های حل تعارض و ادراک از سلامت خانواده اصلی در زوجین

هدف از انجام این پژوهش پیش بینی تاب آوری خانواده در زوجین بر پایه سبک های حل تعارض و ادراک از سلامت خانواده اصلی در شهر تهران بود. طرح پژوهش حاضر همبستگی و از نوع طرح های رگرسیون بود. جامعه آماری پژوهش حاضر افراد متاهل شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بودند که از بین آن ها ۲۱۷ نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از ابزارهای مقیاس تاب آوری خانواده؛ پرسش نامه سبک های حل تعارض و مقیاس سلامت خانواده اصلی استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان داد از بین سبک های حل تعارض، سبک یکپارچگی و مصالحه به صورت مثبت و سبک اجتناب کننده به صورت منفی قادر به پیش بینی تاب آوری خانواده هستند. همچنین بعد استقلال از متغیر سلامت خانواده اصلی نیز به صورت مثبت قادر به پیش بینی تاب آوری خانواده بود. سبک های یکپارچگی، مصالحه و اجتناب کننده و بعد استقلال خانواده اصلی، در مجموع توانستند ۴۲ درصد از واریانس تاب آوری خانواده را تبیین نمایند. یافته های این پژوهش بیانگر این موضوع است که سبک های حل تعارض و ادارک از سلامت خانواده اصلی در تاب آوری زوجین در خانواده ها نقش دارد و می توانند آن را پیش بینی کنند. به همین منظور، توجه به این عوامل در مشاوره های قبل از ازدواج و آموزش این مهارت ها می تواند تاب آوری این افراد را افزایش دهد و به ارتقای کیفیت زندگی در خانواده منجر شود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری خانواده ، سبک های حل تعارض ، سلامت خانواده اصلی ، زوجین