بررسی اثربخشی روشهای درمان شناختی ، تن آرامی و رفتاری در بهبود کمردرد مزمن در دبیران مرد دبیرستانهای شهر اهواز

تحقیق حاضر اثربخشی درمانهای شناختی ، تن آرامی و رفتاری را در گروهی از دبیران شهر اهواز که مبتلا به کمردرد مزمن بودند مورد ارزیابی قرار داد. روش این تحقیق آزمایشی بود. جمعیت هدف این تحقیق را دبیران مرد شهر اهواز تشکیل می دادند. نمونه تحقیق شامل ۱۰۰ نفر بیمار مبتلا به کمردرد مزمن می باشد که به طور تصادفی از بین بیماران مبتلا به کمر درد مزمن انتخاب و به گروههای آزمایشی (شناخت درمانی ، رفتار درمانی ، تن آرامی ) و گروه گواه گمارده شدند (هر گروه ۲۵ نفر). شیوه های مداخله (درمان ) در این تحقیق عبارت بودند از: الف ) مصون سازی در مقابل درد (میکنبام و ترک ، ۱۹۷۶)، ب ) کنترل محرک (کانفر، ۱۹۸۰)، ج ) تن آرامی عضلانی پیشرونده (جاکوبسن ، ۱۹۶۲). چهار شاخص بهبودی در تحقیق حاضر در نظر گرفته شد که شامل بهبود باورهای درد، بهبود رفتار درد، بهبود خودکفایی درد و بهبود افسردگی بود. ابزارهای درد (زارکوفسکا، ۱۹۸۸)، آزمون خودکفایی درد (نیکولاس ، ۱۹۸۹)، آزمون افسردگی (بک ، ۱۹۶۱) و آزمون درد مزمن (اصغری مقدم ، ۱۳۷۴) بودند. نتایج مرحله اول تحقیق بیانگر پایایی و اعتبار مطلوب و رضایت بخش این آزمونها می باشد. نتایج آماری نشان داد که روشهای درمان در بهبود کمردرد مزمن در آزمودنیها موثر بوده اند. تحلیل واریانس یک راهه تفاضل میانگین نمره های آزمودنیهای گروه های مختلف ، در دو مرحله اجرای آزمونهای مربوط به درد مزمن ، حاکی از تفاوت معنی دار بین گروههای درمانی در شاخصهای بهبودی بود. آزمون توکی ، نشان داد که گروه شناخت درمانی و گروه تن آرامی عضلانی در بهبود باورهای درد و کاهش افسردگی تفاوتهای معنی داری با گروه گواه ظاهر ساختند. حال آنکه ، چنین یافته ای در گروه رفتاردرمانی دیده شد. وانگهی ، هر سه گروه درمان شناختی ، تن آرامی و رفتاری در خودکفایی درد و بهبود رفتارهای درد، تفاوتهای معنی داری با گروه گواه نشان دادند. افزون بر آنچه گفته شد، نتایج آماری حاصل از بررسی مقایسه ای روشهای درمانی نشان داد که این روشها از لحاظ میزان کارایی تفاوتهای معنی داری با یکدیگر داشتند

کلیدواژه ها:

درمان شناختی ، تن ارامی ، درمان رفتاری ، کمردرد مزمن