بررسی تناسب نیمکت های موجود در محیط های آموزشی با ویژگی های آنتروپومتریکی دانش آموزان مقطع ابتدایی

محیط زندگی و فعالیت انسان باید متناسب با وضعیت فیزیکی روانی و قابلیت های جسمانی او به گونه ای طراحی گردد.( که هیچ گونه فشار و آسیبی را به وی وارد نیاورد( 1ارگونومی دانشی است که هدف آن برقراری روابط بهینه بین انسان و محیط کار او می باشد. این علم از اجزاء مختلفیتشکیل شده است که یکی از این اجزاء آنتروپومتری نام دارد و عبارت می باشد از سنجش و اندازهگیری ابعاد و اندازه ها و مشخصات بدنی افراد جهت طراحی تجهیزات و فضاهای کاری. این موضوع در مورد دانش آموزانی که بیشتر وقت خود را پشت میز و صندلی ها سپری می کنند، صادق است. متأسفانه میز و صندلی هایی که در حال حاضر در مدارس ایران مورد استفادهقرار می گیرند به نظر می رسد که متناسب با ابعاد بدنی دانش آموزان محلی طراحی نشده اند. در دنیا مطالعات نتروپومتریکیزیادی در گروه های سنی مختلف به منظور تعیین اندازه میز و صندلی ها انجام شده است. اما در کشور ما وجود چنین .( اطلاعاتی جهت طراحی میز و صندلی های مدارس نادر است( 1در طول زندگی هر دانش آموز، یک چهارم روز در مدرسه به سر می رود و آن ها 80 % از این زمان را در حالت نشستن وانجام تکالیف مدرسه هستند( 3). وضعیت ایستا و نشسته و رو به جلو، فشار فیزیولوژیکی زیادی بر عضله ها، لیگامان ها و بردیسک های بین مهره ای وارد می کند( 11 ). صندلی و میز جزء فیزیکی مهمی در محیط یادگیری است. انتظار می رود صندلی یا نیمکت های آموزشی، با ایجاد راحتی و فعالیت بدون فشار فیزیکی، یادگیری را تسهیل نماید( 9). طبق مطالعات انجام شده،استفاده طولانی مدت از میز و صندلی با ابعاد نامتناسب، نه تنها مخل رشد جسمانی بوده، بلکه در توانایی یادگیری دانش آموزان اختلال ایجاد می کند، زیرا با نشستن نامناسب و تنش زا، توانایی تمرکز افراد به هم می خورد. همچنین این امر باعث اختلالات ستون فقرات مانند اسکولیوز، لوردوز و کیفوز خواهد شد