برنامه ریزی در راستای ارتقا کیفیت بافت های فرسوده شهری با رویکرد اصالت بخشی و احیا

بافت قدیم شهرها اغلب دربرگیرنده آثار و مجموعه های تاریخی می باشند که امروزه اغلب در زمره بافت های فرسودهقرار گرفته اند. بافت هایی که علاوه بر ایجاد مسائل مختلف برای شهروندان موجبات پایین آمدن کیفیت زندگی آنها را نیزدر ابعاد مختلف زندگی شهری فراهم نموده اند. براین اساس یکی از نظریه هایی که در این ارتباط و برای ساماندهی بهبافت های مسئله دار شهری مطرح شده نظریه اصالت بخشی می باشد. براین اساس هدف از پژوهش حاضر بازآفرینی واحیاء بافت های ناکارآمد شهری با رویکرد اصالت بخشی می باشد. پژوهش از نوع توصیفی بوده و به شسوه ی کتابخانه ایانجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد اصالت بخشی فرآیندی است که در نواحی ویژه ای از درون شهر رخمی دهد. جایی که زیستگاه های قدیمی زیر سطح استاندارد خریداری و نوسازی می شوند و به وسیله خانواده هایطبقه متوسط و ثروتمند اشغال می گردند. این نحوه برخورد با بافت، علاوه بر بهسازی بافت که موجبجلوگیری از تخلیه و بزه خیز گشتن آن، خدمات رسانی مناسب و ارائه تسهیلات و تقویت زیرساخت ها،حفظ و ارتقاء هویت و ارزش های شهرسازی و معماری سنتی، کاهش سرانه هزینه زندگی در شهر باافزایش تراکم و توسعه درون زا و ارتقاء کیفی سیما و منظر شهری می شود.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، احیاء بافت ، اصالت بخشی ، نوسازی ، بافت قدیمی