مقایسه ی دانشجویان پسر دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ ویژگی های شخصیتی، انگیزه ی پیشرفت و عملکرد تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی دانشجویان پسر دانشگاه شهید چمران اهواز دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ ویژگی های شخصیتی، انگیزه ی پیشرفت و عملکرد تحصیلی می باشد. روش پژوهش به کار رفته در این پژوهش از نوع علی پس از وقوع می باشد. نمونه ی تحقیق شامل ۳۰۰ نفر از دانشجویان پسر ورودی سال تحصیلی ۱۳۸۲-۱۳۸۱ بودند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای استفاده شد. برای سنجش متغیرهای مورد نظر از پرسش نامه ها ی سبک های یادگیری (LSI)، آزمون شخصیتی نئو (NEO) و پرسش نامه ی انگیزه ی پیشرفت هرمانز (AMQ) استفاده شد. در این پژوهش معدل دانشجویان به عنوان ملاک عملکرد تحصیلی در نظر گرفته شد.  نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که، بین دانشجویان دارای سبک های یادگیری مختلف از لحاظ ویژگی های شخصیتی، انگیزه ی پیشرفت و عملکرد تحصیلی در سطح ۰۵/۰ تفاوت معنی دار وجود دارد. هم چنین، بین دانشجویان دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ ویژگی های شخصیتی برون گرایی، باز بودن به تجربه، توافق و وجدانی بودن تفاوت معنی دار وجود دارد، ولی بین دانشجویان دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ ویژگی شخصیتی روان نژندخویی تفاوت معنی دار مشاهده نشد. هم چنین، نتایج این پژوهش نشان داد که دانشجویان دارای سبک یادگیری انطباق یابنده بیش تر دارای ویژگی شخصیتی برون گرایی و وجدانی بودن، دانشجویان دارای سبک یادگیری واگرا بیش تر دارای ویژگی شخصیتی باز بودن به تجربه، دانشجویان دارای سبک یادگیری جذب کننده بیش تر دارای ویژگی شخصیتی توافق و وجدانی بودن می باشند. بالاخره، دانشجویان دارای سبک یادگیری هم گرا از انگیزه ی پیشرفت و عملکرد تحصیلی بالاتری برخوردار بودند.

کلیدواژه ها:

learning style ، personality traits (Big Five) ، achievement motivation ، Academic Performance