مدل سازی و تخصیص بهینه منابع آب با استفاده از الگوریتم ژنتیک وشرایط عدم قطعیت های بازه ای (مطالعه موردی شهرستان بندر عباس)

ارایه مدل تصمیمگیری تخصیص آب ترکیبی ازاستراتژی ها وسیاست های مختلف میب اشد که دراین میان عدم قطعیت های فراوان درنیاز آبی تخمین پارامترها ومحاسبات و نیز درپیش بینی ها وجوددارد که ارایه مدل تصمیم گیری را پیچیده می سازد امروزه مدیریت جامع و یک پارچه منابع آب ویژه درمناطقی که با محدودیت نسبی منابع آب روبرو هستند به عنوان امری ضروری مطرح گردیده است وجود منابع آب ی مختلف مانندچاه ها و آب شیرین کن ها درکنار منابع آبی موجود پیچیدگی مدل را بیشتر می کند دراین مقاله برای عدم قطعیت ها قرار دادن حدود بازه ای حدبالا و پایین پیشنهاد شده براین اساس مدل ریاضی برای تخصیص منابع آبی درسطح منطقه ای و شهری برای شهر بندرعباس تهیه شد این مدل به کمک روش IPP(Interval Prameter Programming) بسط داده شد این مدل درمسیر دستیابی به جواب بهینه سعی میکند باتوجه به اولویت بندی تخصیص تصمیم مناسب را پیشنهاد دهد. دراین مقاله مدل ساخته شده را با استفاده ازالگوریتم ژنتیک ازطریق نرم افزار متلب حل می نماید نتایج بدست آمده باآنچه درگذشته باتوجه به اطلاعات موجود صورت گرفته مقایسه میشود.

کلیدواژه ها:

مدلسازی تخصیص منابع آب ، مدیریت منابع آب ، مدیریت یکپارچه منابع آب ، الگوریتم ژنتیک ، عدم قطعیت بازه ای