تاثیر تمرین هوازی بر حافظه ارقامی و تصویری افراد مبتلا به سندروم داون

چکیده زمینه و هدف: علیرغم انبوه یافته ها مبنی بر ارتباط مثبت تمرین هوازی با عملکردهای شناختی، داده ها در جمعیت هایی چون مبتلایان به سندروم داون که از نقص حافظه ای رنج می برند، اندک و محدود به نمونه های حیوانی می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر حافظه کوتاه مدت افراد مبتلا به سندروم داون است. مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، نمونه تحقیقی ۲۰ نفری از میان مبتلایان به سندروم داون کانون سندرم داون کرج انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پس از ارزیابی حافظه ای گروه ها توسط تست حافظه ای وکسلر، گروه آزمایش تحت یک دوره تمرین هوازی ۳ ماهه، ۳ جلسه در هفته، قرار گرفته سپس مجددا ارزیابی حافظه ای، از هر دو گروه، به عمل آمد. دادهها با استفاده از نرم افزارSPSS ۱۶ و آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و تی مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میان حافظه های ارقامی و تصویری گروه های کنترل و آزمایش قبل از مداخله تفاوت معناداری وجود نداشت (به ترتیب ۵۸۵/۰=P و ۸۰۷/۰=P)، ولی این تفاوت بعد از مداخله معنادار بود (در هر دو حافظه ۰۰۱/۰>P). همچنین در حافظه های ارقامی و تصویری گروه کنترل پس از گذشت سه ماه، تغییر قابل توجهی ایجاد نشد (به ترتیب ۶۳/۰=P و ۰۹۴/۰=P)، ولی گروه آزمایش، تغییرات معنادار و رو به افزایشی را در هر دو حافظه خود تجربه کرد (۰۰۱/۰≥P) نتیجه گیری: نتایج حاضر بر ارتباط تمرین هوازی و حافظه کوتاه مدت تاکید کرده و استفاده از این قبیل تمرین ها را برای ارتقاء عملکردهای حافظه ای مبتلایان به سندروم داون موثر می داند

کلیدواژه ها:

Key words:Down Syndrome ، Short-Term Memory ، Aerobic Exercise ، واژه های کلیدی: سندروم داون ، حافظه کوتاه مدت ، ورزش هوازی