بازخوانی و نقد ادله اختصاص حق شفعه به «بیع»

حق شفعه، یک حق استثنائی و برخلاف قاعده سلطنت بوده، و با اجتماع شرایطی، به صورت اختیار تملک قهری سهم فروخته شده و مشاع، نمود می­یابد. ازجمله شرایط تحقق حق شفعه که هم فقها و هم قانون­گذار عرفی در ماده ۸۰۸ قانون مدنی به پیروی از دیدگاه مشهور فقهی عنوان کرده­اند، انتفال سهم مشاع از طریق «بیع» می باشد. نوشتار حاضر، ضمن بیان اقوال موجود درباره شرط مذکور و تحلیل مستندات آن، به بازخوانی ادله این حکم و نقد و بررسی روایات وارده باب، به عنوان مستند اصلی پرداخته و ضمن تقویت مبانی دیدگاه غیرمشهور، آن را ارجح تلقی کرده است؛ یافته اصلی تحقیق حاکی از آن است که در کنار بازخوانی دوباره روایات، می­توان دلالت آنها بر اختصاص حق شفعه به بیع آن­چنان که مشهور برآنند را ناتمام دانسته و با نگرشی نو از جمله در دلالت روایات وارده، الغاء خصوصیت از بیع و ملاک قرار دادن عرف و اراده عمومی، به جریان حق شفعه در تمامی عقود معاوضی ناقل ملکیت، حکم کرد.

کلیدواژه های بازخوانی و نقد ادله اختصاص حق شفعه به «بیع»:

ادله شفعه ، الغای خصوصیت ، بیع سهم مشاع ، حق شفعه ، عمومیت بیع