تاثیر ۶ هفته تمرین مقاومتی با شدت بالا و پایین بر شاخص های رشد و آسیب عضلانی دختران فعال

مقدمه: شدت فعالیت ورزشی، بعد مهمی در انتخاب برنامه تمرینی مناسب می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر ۶ هفته تمرین مقاومتی با شدت بالا و پایین بر شاخص های رشد و آسیب عضلانی دختران فعال می باشد. روش کار: ۴۵ دختر فعال، با میانگین سن ۳/۱±۷/۲۰ سال، وزن ۴/۲±۵/۵۸ کیلوگرم و شاخص توده بدنی  ۵/۰±۱/۲۳ کیلوگرم بر مترمربع به صورت تصادفی به گروه های تمرین مقاومتی با شدت بالا(۱۵ نفر)، شدت پایین(۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت ۶ هفته تمرینات اختصاصی خود را انجام دادند.  ۴۸ ساعت قبل و پس از پروتکل اصلی نمونه های خون گرفته شد. تغییرات درون گروهی با آزمون t همبسته و تغییرات بین گروهی با آزمون آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری مکرر (گروه*زمان) بررسی شدند. یافته ها: تفاوت معنی دار در شاخص های فولیستاتین (۰۰۲/۰=P)، نسبت فولیستاتین به میوستاتین (۰۰۱/۰=P)، پروتئین واکنشگر C (۰۰۶/۰=P)، هورمون رشد (۰۲۱/۰=P)، تستوسترون (۰۰۷/۰=P) و نسبت تستوسترون به کورتیزول (۰۳۳/۰=P) بین گروه ها مشاهده شد. درنتیجه آزمون تعقیبی تفاوت معنی دار در فولیستاتین، نسبت فولیستاتین به میوستاتین، نسبت تستوسترون به کورتیزول، هورمون رشد و پروتئین واکنشگر C دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(۰۵/۰≥P). بااین وجود در بین کلیه شاخص ها تنها افزایش معنی داری در هورمون رشد در گروه تمرین مقاومتی با شدت بالا در مقایسه با گروه تمرین مقاومتی باشدت پائین مشاهده شد(۰۴۶/۰=P). نتیجه گیری: هرچند تفاوت معنی داری در هورمون رشد بین گروه با شدت بالا و پائین مشاهده شد، بااین وجود، به نظر می رسد بین شدت های مختلف تمرین مقاومتی ازنظر شاخص های رشد و آسیب عضلانی دختران فعال تفاوت معنی داری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

Resistance Training ، Muscle Damage ، Muscle Growth ، Active Girls ، تمرین مقاومتی ، آسیب عضلانی ، رشد عضلانی ، دختران فعال