رژیم امنیت سایبری در حقوق بین الملل هوانوردی

زمینه و هدف: امنیت سایبری هوانوردی در حال تبدیل شدن به موضوعی بسیار جدی است. صنعت حمل ونقل هوایی، صنعتی پیچیده، با تکنولوژی پیشرفته، چند بعدی و دارای گستره ای بین المللی می باشد و پیچیدگی خاص به لحاظ ماهوی، آن را از سایر صنایع متمایز نموده است. یکی از مسائل مهم و حیاتی هوانوردی، اطمینان از دقت سامانه های ناوبری و کنترل ترافیک هوایی است ، که تاثیر مستقیم بر ایمنی پرواز دارد. قوانین هوانوردی اتحادیه اروپا و همچنین حقوق بین الملل مرتبط، با تاکید ویژه بر امنیت سایبری به عنوان موضوعی حیاتی، مدعی اند، که وضع موجود، ضوابط مناسبی ندارد و باید تغییر کند. این مقاله در صدد است تا به تبیین و ارزیابی قواعد رژیم امنیت سایبری در حوزه حقوق هوانوردی بین المللی و مسئولیت دولت ها و سازمان های بین المللی در پرتو قواعد موجود طرح مسئولیت بین المللی بپردازد و از این رهگذر شرایط و آثار هر یک را بررسی نماید. روش شناسی: این مقاله از حیث گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای و به شیوه توصیفی - تحلیلی نگارش گردید. نتایج و یافته ها: رژیم امنیت سایبری بین المللی، مکانیزمی برای همکاری بین دولت ها و موجب اعتماد و امنیت است و حفاظت زیر ساخت های هوانوردی برای دولت ها، اولویت اصلی می باشد. صنعت هوانوردی با تهدیدات نوظهور مواجه است و نگرانی های امنیتی سایبری مختلفی در فرودگاه ها و هواپیماهای در حال پرواز وجود دارد و ضرورت «هوشمند سازی» فرودگاه ها به دلیل افزایش اتصال سیستم ها و فرآیندها و محافظت سیستم های ناوبری به طور جدی احساس می شود. تدوین قوانین و دستورالعمل های امنیتی جزء اهداف راهبردی سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری و کشورهای عضو، به منظور اطمینان از اقدامات پایدار امنیت هوانوردی است.

کلیدواژه ها:

امنیت سایبری ، امنیت هوانوردی ، مسئولیت بین المللی ، حقوق بین الملل هوانوردی