بررسی تغییرات صید بر واحد سطح و پراکنش خانواده گوازیم ماهیان (Nemipteridae) در آب های استان سیستان و بلوچستان (ناحیه شمالی دریای عمان)

مطالعه حاضر جهت بررسی تاثیر عمق بر الگوی پراکنش و تراکم خانواده گوازیم ماهیان در دریای عمان و محاسبه میزان صید بر واحد سطح و توده زنده آن ها به اجرا درآمد. به این منظور از گشت تحقیقاتی فردوس ۱ مجهز به تور ترال کف استفاده شد و مناطق از دماغه میدانی ('۵۵˚۵۸) طول شرقی تا خلیج گواتر در ('۲۵˚۶۱) طول شرقی در شهریور و مهر سال  ۱۳۹۲ (بازه زمانی ۲۵ روز) نمونه برداری شد. کل منطقه مورد بررسی به پنج اشکوب (Aتا E) و ۴ لایه عمقی: ۲۰-۱۰، ۳۰-۲۰، ۵۰-۳۰ و ۱۰۰-۵۰ متری به تعداد ۸۲ ایستگاه در شمال دریای عمان انتخاب شد. بیشترین توده زنده در منطقه D (صیدگاه های کنارک، چابهار، رمین وکیژدف) ۵/۱۰۷۵ تن و بیشترین مقدار شاخص صید بر واحد سطح (CPUA)، ۸/۲۰۰۲ کیلوگرم بر مایل مربع دریایی، در اشکوب  D(صیدگاه های کنارک، چابهار، رمین و کیژدف) محاسبه شد. بر اساس لایه های عمقی بیشترین میزان صید بر واحد سطح در لایه عمقی۵۰-۳۰ متر ۹/۲۶۴۱ کیلوگرم بر مایل مربع دریایی و بیشترین توده زنده، ۸/۹۱۹ تن در لایه عمقی ۵۰-۳۰ متر محاسبه گردید. نقشه پراکنش خانواده گوازیم ماهیان به کمک نرم افزار Arc-GIS نسخه ۳/۹ ترسیم شد. زیستگاه اصلی این خانواده منطقه D (صیدگاه های کنارک، چابهار، رمین، کیژدف) و لایه عمقی ۵۰-۳۰ متر به شمار می رود که عوامل مختلفی مانند فراوانی مواد غذایی و عوامل محیطی عامل این تراکم است.

کلیدواژه ها:

Catch ، CPUA ، Nemipteridae ، Oman Sea ، Trawl ، ترال ، دریای عمان ، صید ، گوازیم ماهیان ، CPUA