تعیین عوامل نوآور بودن در صنعت خودروسازی ایران(مطالعه موردی:مرکز تحقیقات و نوآوری سایپا)

نوآوربودن به مفهوم تمایل وتوانایی سازمان برای پذیرش با توسعه نوآوری درقالب محصولات خدمات فرایند ها و سیستم های کسب و کار است نوآور بودن ازجمله عوامل بحرانی موفقیت می باشد که برعملکرد سازمان اثرمیگذارد هدف این پژوهش بررسی ارتباطات میان عوامل سازمانی مانند رضایت شغلی استراتژی نوآوری جو سازمانی علاقه به نوآوری و تعهد سازمانی و نوآوربودن درشرکت خودروسازی سایپا می باشد که بهعنوان مطالعه موردی مرکز تحقیقات و نوآوری آن انتخاب گردید دراین پژوهش ازیک پرسشنامه استاندارد برای اندازهگیری 5بعد نوآوری ذکر شده و نوآورد بودن استفاده گردید نرخ بازگشت برابر 0.89 و روایی کل پرسشنامه برابر 0.88 به دست آمد سپس با استفاده از امار توصیفی و انجام تجزیه و تحلیل کیفی عوامل موثر درهربعد شناسایی گشته و درپایان اثرات هریک از عوامل روی وضعیت نواور بودن و بالتبع عملکرد مرکز توصیف شد.

کلیدواژه ها:

نوآور بودن ، عملکرد ، مرکز تحقیقات و نوآوری سایپا