تدوین مدل ارتباطی سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی ایران

هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل ارتباطی سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی ایران بود. جامعه آماری پژوهش همه اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی و آزاد کشور بود (۵۲۰=N) که بر مبنای جدول مورگان ۲۲۰ نفر به طور تصادفی – طبقه ای برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه رضایت شغلی هرزبرگ و پرسشنامه محقق ساخته سرمایه اجتماعی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی ازجمله کلموگروف- اسمیرنوف، t- استودنت تک گروهی، تحلیل مسیر و برای تعیین روابط علی بین متغیرها از روش مدل معادلات ساختاری با استفاده از دو نرم افزار AMOS و SPSS استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد سرمایه اجتماعی با ضریب مسیر ۷۱/۰ بر رضایت شغلی اثر می گذارد. در ارتباط بین سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی، زیرمولفه های انسجام و همبستگی با بار عاملی ۸۵/۰، رضایت از امنیت شغلی با بارعاملی ۸۲/۰، اعتماد با بارعاملی ۷۸/۰، تعاون و همکاری با بار عاملی ۷۷/۰، همدلی، درک و احترام متقابل و رضایت از شرایط فیزیکی کار هر کدام با بارعاملی ۷۳/۰، رضایت از فرصت های ارتقاء با بارعاملی ۷۲/۰، رضایت از حقوق و مزایا با بارعاملی ۷۱/۰، رضایت از نحوه سرپرستی و ارتباطات با بارعاملی ۶۵/۰، شبکه های اجتماعی با بارعاملی ۴۸/۰ و رضایت از ماهیت کار با بارعاملی ۳۶/۰ بیشترین نقش را دارند (۰۵/۰p<). همچنین مدل ارتباطی بین آنها از برازش مطلوب برخوردار است.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، رضایت شغلی ، عضو هیات علمی ، دانشکده تربیت بدنی