دیدگاه های سازمانی برای یکپارچه سازی موفقیت آمیز تعامل انسان و ماشین در عصر انقلاب صنعتی چهارم

تعامل بین انسان و ماشین مقوله ای است که اگر چنان چه به آن درست توجه نشود می تواند برکارایی و اثربخشی فعالیت هایی که توسط ماشین صورت می گیرد اختلال ایجاد کند. رابط اصلی در تعامل انسان و ماشین، فناوری های شناسایی و تجسم است. در آینده به تجزیه و تحلیل داده های خودکار بیشتری نیاز است تا بتوان داده ها را به طور مداوم جمع آوری کرد تا اطلاعات ارزش افزوده تولید شود و دانشی از این اطلاعات استخراج شود که می تواند بهره وری و کیفیت محصول را بهبود بخشد. تجسم داده های تولید بلادرنگ به شیوه ای کاربر پسند، به طور خاص، مبنایی برای تصمیم گیری برای تلفات کلی تجهیزات است. انقلاب صنعتی چهارم با تغییر وظایف و تقاضا برای انسان در کارخانه همراه خواهد بود. به عنوان منعطف ترین موجودیت در سیستم های تولید فیزیکی-سایبری، کارگران با تنوع زیادی از مشاغل مختلف از مشخصات و نظارت تا تایید استراتژی های تولید مواجه خواهند شد. از طریق پشتیبانی تکنولوژیکی تضمین می شود که کارگران می توانند پتانسیل کامل خود را تحقق بخشند و نقش تصمیم گیرندگان استراتژیک و حل کننده های انعطاف پذیر مشکل را بپذیرند. این تحقیق بر اساس یک مطالعه موردی است که هدف آن ارائه بینشی در مورد چگونگی افزایش موفقیت آمیز پشتیبانی تعامل انسان و ماشین در تصمیم گیری دیجیتالی مفید و کاربرپسند است که می تواند باعث بهبود کارایی کلی تجهیزات شود.

کلیدواژه ها:

تعامل انسان و ماشین ، کارایی و اثربخشی ، داده ، بهره وری ، انقلاب صنعتی چهارم