مدیریت و اقتصاد گردشگری

اصطلاحات «توریسم» و «توریست» اولین بار در سال ۱۹۳۷ توسط جامعه ملل مورد استفاده قرار گرفتند.گردشگری از آن دست صنایعی است که همه باور دارند آینده کشورها را تغییر می دهد. حوزه ای زیربنایی با زنجیره ای گسترده از مشاغل و کسب و کارهای مرتبط که بسیار هم برای کشورها ارزآوری دارد.صنعت گردشگری،به عنوان یک صنعت نوپا دارای جایگاه ویژه ای در عرصه های اقتصادی، فرهنگی و مدیریتی است. امروزه گردشگری، به عنوان سومین صنعت اقتصادی در جهان شناخته می شود گردشگری به عنوان یک بخش اقتصادی به سرعت در حال رشد است گسترش این صنعت می تواند باعث ایجاد فرصت های شغلی، درآمدزایی، کاهش فقر، افزایش رفاه در جامعه و... گردد.جهانگردی به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم بر اقتصاد کشور تاثیر می گذارد.روش مستقیم،ارزهایی که جهانگردان هنگام اقامت در کشور دیگر صرف پرداخت هزینه های مختلف می کنند و روش غیر مستقیم، بازپرداخت هایی که برای عزیمت از آن کشور به کشور دیگر به عمل می آورند که یکی از منابع مهم تامین ارزهای خارجی برای یک کشور در حال توسعه به حساب می آید.گردشگری با وجود شوک های ناگهانی، تقریبا بدون وقفه به تدریج رشد کرده است که نشان دهنده قدرت و انعطاف پذیری این بخش از اقتصاد می باشد بنابراین باتوجه به نقش موثر اقتصاد گردشگری در جامعه،حرکت به سوی شیوه های مطلوب مدیریتی، سیاست گذار پایدارتر از حفاظت از جاذبه ها و منابع برای آینده این صنعت امری ضروری است بنابراین شناخت نقاط قوت و ضعف مدیریت در حوزه گردشگری،یکی از رویکردهایی است که می تواند به روند تقویت شیوه و نگرش های مدیریتی سودآور، یاری رساند.

کلیدواژه ها:

اقتصاد گردشگری ، نگرش های مدیریتی ، فرصت های شغلی ، ارزآوری