اثر همبستگی آزمون لنگر با آزمون کل بر نتایج همترازسازی: مرور سیستماتیک

هدف: یکی از ویژگی های آزمون لنگر که از مولفه های مهم همترازسازی است، همبستگی آن با آزمون کل است. در این مرور سیستماتیک، اثر این ویژگی بر فرایند همترازسازی و عوامل موثر بر آن بررسی گردید. روش پژوهش: یک مرور سیستماتیک بر اساس اطلاعات موجود در پایگاه های داده PubMed، Medline، ERIC، JSTOR و Wiley، وب­سایت­های SAGE، ETS، ACADEMIA و نیز بررسی منابع مندرج در برخی مقاله های مهم اجرا شد. جستجو در بازه زمانی ۱۹۵۰ تا ۲۰۲۲ تنها برای منابع انگلیسی صورت پذیرفت. اصطلاحات جستجو شامل همترازسازی، لنگر و همبستگی بود که با ترکیب آن ها، راهبردهای جستجو به دست آمد. یافته ها: با توجه به ملاک های ورود، ۱۸ مطالعه از ۱۶۷ منبع جستجو شده، برای بررسی به این مرور راه یافتند. کیفیت این پژوهش­ها با استفاده از ابزار سنجش کیفیت مطالعه­ها با طرح­های مختلف (QATSDD) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان داد که طول آزمون، پایایی آزمون، نوع لنگر از نظر ویژگی های آماری، ساختار محتوایی آزمون لنگر و تفاوت در توانایی گروه ها، عواملی هستند که بر همبستگی آزمون لنگر و آزمون کل موثر است. علاوه بر این، نتایج حاکی از آن بود که با افزایش این همبستگی، کیفیت و دقت برآورد پارامترها در فرایند همترازسازی بهبود می­یابد و از خطای استاندارد همترازسازی کاسته می­شود. نتیجه گیری: به دلیل اهمیت همبستگی میان آزمون لنگر و آزمون کل، لازم است مقدار این همبستگی و عوامل موثر بر آن در مراحل ساخت آزمون و قبل از اجرای تحلیل های مرتبط با همترازسازی به دقت بررسی و تحلیل شود تا از بروز خطای همترازسازی و سوگیری در نتایج کاسته شود.

کلیدواژه ها:

همترازسازی ، آزمون لنگر ، همبستگی ، مرور سیستماتیک