امکان سنجی استقرار تعاونی های آب بران تحت منطق فازی در شرایط خشکسالی آبی در منطقه سیستان با رویکرد کارآفرینانه

در دو دهه اخیر منطقه سیستان از شرایط خشکسالی رنج می برد. نوسانات رودخانه هیرمند و مدیریت ناصحیح منابع آب در این منطقه سبب تشدید بحران آبی گردیده است. در این شرایط، یکی از راه حل هایی که بسیار می تواند به برون رفت از شرایط بحرانی آبی کمک نماید، تعاونی آب بران و آبیاری مشارکتی است. از این رو در این پژوهش امکان سنجی استقرار تعاونی های آب بران در شرایط خشکسالی در منطقه سیستان با رویکرد کارآفرینانه مورد توجه است. برای تحقق هدف مذکور از مدل شباهت به گزینه ایده آل تخت منطق فازی استفاده گردیده است. برای جمع آوری اطلاعات لازم، از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه از کارشناسان، خبرگان و کشاورزان استفاده گردید. جهت مدلسازی و حل مدل از نرم افزار MCDMSolver.۲۰۱۸ استفاده شد. در این پژوهش بر اساس سه شاخص اقتصادی، اجتماعی و نگرشی، زیر شاخص ها به ۱۲ مورد تقسیم بندی شد و نهایتا ۳ گزینه مورد بررسی، نظام سنتی، نظام تعاونی تولید، نظام تعاونی روستایی اولویت بندی و رتبه بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که نظام تعاونی تولید با وزن ۵۶/۰ در رتبه نسخت قرار گرفت. در جایگاه دوم نظام تعاونی روستایی با ورن ۴۰/۰ و نظام سنتی با وزن ۲۹/۰ در جایگاه آخر قرار گرفته است. با توجه به نتایج بدست آمده، می بایست نظام تعاونی آب بران در قالب نظام های تولید و روستایی مورد توجه ویژه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تعاونی ، آبیاری مشارکتی ، خشکسالی ، سیستان ، رویکرد کارآفرینانه