کنترل پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis) با استفاده از علف کش های پس رویشی در مرحله گل دهی در اصفهان

به منظور بررسی کارآیی علف کش های پس رویشی روی رشد مجدد پیچک صحرایی Convolvulus arvensis آزمایشی در طی سالهای۱۳۸۷تا ۱۳۸۹ در اصفهان به اجرا درآمد. آزمایش در قالب طرح کاملآ تصادفی با ۱۳ تیمار و ۴ تکرار اجرا شد. تیمارها شامل مصرف علف کش های گلیفوسیت به میزان ۲% ، ۳% و ۴% + ۳% سولفات آمونیوم، ویدمستر به میزان ۷۵/۰% و ۱% ، ایلیکوبه میزان ۴%، ۵% و ۶% ، گارلونبه میزان ۱% و ۵/۱% ، استارن به میزان ۵/۰% و ۷۵/۰% و شاهد بدون علف کش بودند. نتایج مقایسه میانگین هانشان داد که بهترین تیمارها به ترتیب استارن ۷۵/۰%، گارلون ۱% و گارلون ۵/۱% بودند که توانستند پیچک صحرایی را بین ۹۷ تا ۹۴ درصد کنترل کنند.از نظر کاهش تعداد ساقه های پیچک صحرایی ، در بین سموم کاربردی نیز تیمار گارلون ۵/۱ % با کم ترین تعداد ساقه ی پیچک صحرایی با تیمارهای استارن ۷۵/۰ % ، استارن ۵/۰ % ، گارلون ۱ % ، گلیفوسیت ۴% ، ایلیکو ۶% ، ایلیکو ۵% ، ویدمستر ۱% ، گلیفوسیت ۲% و گلیفوسیت ۳% به ترتیب در یک گروه قرار گرفت . از نظر کاهش وزن خشک ساقه های پیچک صحرایی ،تیمار گارلون ۵/۱ % برترین تیمار بوده که از این نظر با تیمارهای گارلون ۱ % ، استارن ۷۵/۰ % ، استارن ۵/۰ % ، گلیفوسیت ۴% ، ایلیکو ۶% ، گلیفوسیت ۲% ،ایلیکو ۴% ، ویدمستر ۱% ، ایلیکو ۵%و ویدمستر ۷۵% به ترتیب در یک گروه قرار گرفت .

کلیدواژه ها:

پیچک صحرایی ، علف کش پس رویشی ، گلیفوسیت ، ویدمستر ، ایلیکو ، گارلون ، استارن.