اثر بازدارندگی عصاره دو گیاه آویشن و زنیان بر Fusarium solani f. sp. phaseoli
محل انتشار: فصلنامه گیاه پزشکی کاربردی، دوره: 11، شماره: 2
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 94
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLNTI-11-2_006
تاریخ نمایه سازی: 16 دی 1402
چکیده مقاله:
بیماری پوسیدگی فوزاریومی ریشه با عامل Fusarium solani f. sp. phaseoli یکی از مهمترین بیماری های خاکزاد لوبیا با گسترش جهانی است. در حال حاضر مدیریت این بیماری با استفاده از قارچ کش ها، علی رغم مشکلات زیست محیطی، در اغلب توصیه های فنی وجود دارد. از این رو، این تحقیق با هدف شناسایی راهکار مدیریتی سالم مانند استفاده از اسانس ها و عصاره های گیاهی انجام گرفت. در این مطالعه اثر اسانس دو گیاه آویشن و زنیان، در شرایط آزمایشگاهی روی شاخص های زیستی قارچ بیمارگر بررسی شد. از قارچ کش ایپریدیون+ کاربندازیم با غلظت ۵/۱ در هزار به عنوان معیار مقایسه کارآیی اسانس ها در آزمایش استفاده شد. صفات مورد مطالعه عبارت بودند از سرعت رشد کلنی قارچ عامل بیماری و میزان بازدارندگی از رشد توسط اسانس دو گیاه، تحت پنج غلظت ۲۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ پی پی ام. نتایج نشان داد، اسانس آویشن در غلظت ۱۰۰ پی پی ام به میزان ۳۰/۵۸ درصد و اسانس زنیان در غلظت ۱۰۰ پی پی ام به میزان ۱۷/۴۱ درصد بازدارندگی از رشد مسیلیومی قارچ داشتند. قارچ کش ایپریدیون+کاربندازیم بهترین تیمار در بازدارندگی از رشد پرگنه قارچ با ۵۳ /۷۸ درصد را نشان داد و از این لحاظ با آویشن در غلظت ۱۰۰ پی پی ام اختلاف معنی دار داشت. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، می توان اسانس گیاه آویشن را گزینه مناسبی جهت بررسی های بیشتر به عنوان بخشی از برنامه مدیریت تلفیقی بیمارگر در کنار قارچ کش های متداول یا سایر روش های مدیریتی در نظر گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق به مطالعات تکمیلی گلخان های و مزرعه ای نیز نیاز دارد.
نویسندگان
رقیه گنجی
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا، ورامین، ایران
مژده ملکی
استادیار، گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا، ورامین، ایران
ندا خردپیر
استادیار، گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ورامین- پیشوا، ورامین، ایران