تاب آوری شهری در مدیریت بحران

تاب آوری مهم ترین مفهوم برای اثرگذاری موثر و کارآمد استراتژی کاهش خطرات می باشد. ازآنجایی که بحران های مختلف موجب می شود تا جوامع، برنامه ریزان و مدیران با مشکلات و چالش های فراوانی روبه رو شوند، این مطالعه به بررسی تاب آوری شهری در مدیریت بحران می پردازد. روش کار: این مقاله از نوع مقالات مروری می باشد. در این مطالعه ابتدا کلیدواژه های تاب آوری، بحران و مدیریت بحران بدون محدودیت زمانی در پایگاه های علمی جستجو گردید. درنهایت از۲۲ منبع شامل مقالات انگلیسی و فارسی به منظور گردآوری اطلاعات استفاده گردید. پس از بررسی مقالات مواردی شامل مفهوم تاب آوری، چرخه تاب آوری، تاب آوری شهری، ویژگی های شهر تاب آور، ابعاد تاب آوری شهری و تاب آوری در بحران تبیین گردید. یافته ها: تاب آوری شهری اصطلاحی است که معمولا برای اندازه گیری توانایی یک شهر درمقابل رخداد یک بحران به کار می رود. جوامع تاب آور قابلیت اداره شهر بعد از وقوع یک بحران را دارند. تاب آوری دارای ابعاد گوناگون بوده که چهاربعد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و سازمانی و مدیریتی جهت افزایش سطح تاب آوری شهرها بایستی موردتوجه قرار گیرد. بحث: امروزه سطح وسیع خسارات و تلفات ناشی از بحران های ناشناخته، لزوم پرداختن به مفهوم تاب آوری را بیش از پیش آشکار می سازد. مدیریت بحران فرصت های فراوانی را برای افزایش تاب آوری شهرها فراهم می کند. این فرصت ها باهماهنگی و اقداماتی است که بین بخش های مختلف اجرایی، عملیاتی و عناصر مدیریت بحران وجود دارد. نتیجه گیری: در سال های اخیر، کشور ما با افزایش بحران های مختلفی ازجمله بحران های اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی مختلفی روبه رو بوده است که جوامع ما را درمواجهه با تنش های مهمی قرار داده است، بنابراین لزوم برنامه ریزی های مناسب برای ارتقا تاب آوری در جامعه امری انکارناپذیر است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، بحران ، مدیریت بحران