پیامدهای سیاست گذاری در اجرای سازگاری با تغییرات اقلیمی در سطح حاکمیتی

تغییرات اقلیمی یکی از جدی ترین چالش های قرن حاضر، شریان های اساسی حیات نوع بشر را تهدید کند. پژوهش حاضر به منظور اولویت بندی پیامدهای سیاست گذاری در اجرای سازگاری با تغییرات اقلیمی در سطح حاکمیتی انجام شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی- پیمایشی و از حیث هدف، این تحقیق کاربردی است.داده های تحقیق با حضور در جامعه و یا نمونه آماری و با استفاده از ابزارهای پرسشنامه مقایسه زوجی و مصاحبه گردآوری شده است. نمونه تحقیق۱۵ نفر از خبرگان و اساتید مرتبط و مطلع با موضوع هستند که با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی و تکنیک اشباع نظری انتخاب شدند. در این تحقیق پس از جمع آوری داده ها، از نرم افزارchang fuzzy anp به تحلیل شبکه ای داده ها جهت تعیین وزن هر معیار و زیرمعیار پرداخته می شود .نتایج نشان داد از بین مولفه های اصلی(معیارها) رهبری ، ثبات و ادغام با وزن ۰.۵۷۵ در اولویت اول، ظرفیت سازی با وزن ۰.۲۶۸ در اولویت دوم و چارچوب تغییر سازمانی و جامعه با وزن ۰.۱۵۷ در جایگاه سوم اولویتهای اصلی سیاست گذاری های اجرای سازگاری در سطح حاکمیتی قرار گرفته اند. همچنین از بین مولفه های فرعی(گزینه ها) حمایت حاکمیتی از اجرای برنامه های سازگاری با وزن ۰.۲۹۰ در اولویت اول، شفاف سازی با وزن ۰.۲۴۱ در اولویت دوم و رویکرد مشترک حاکمیتی با وزن ۰.۱۷۶ در جایگاه سوم اولویتهای فرعی سیاست گذاری های اجرای سازگاری در سطح حاکمیتی قرار گرفته اند.این اولویت بندی پیامدهای سیاست گذاری در اجرای سازگاری با تغییرات اقلیمی در سطح حاکمیتی منجربه شناخت بهتر تغییرات اقلیمی و به تبع آن شناخت اثرات مشهود و غیرمشهود آن بر آب و هوا و شرایط زندگی در کشور و تدوین خط مشی مناسب جهت پیشگیری و یا کاهش اثرات سوء آن می گردد.

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری ، اجرای سازگاری ، تغییرات اقلیمی ، حاکمیت.