رابطه عزت نفس و تاب آوری با فرسودگی شغلی در کارکنان شهرداری شیراز

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین عزت نفس و تاب آوری با فرسودگی شغلی در کارکنان شهرداری شیراز مستقر در ساختمان شهید سلیمانی بود. جامعه آماری شامل ۸۸۰ نفر از کارکنان بود که بر اساس جدول مورگان تعداد ۵۶۲ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل: پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون و پرسشنامه فرسودگی شغلی مزلاچ می باشند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین عزت نفس و فرسودگی شغلی در بین کارکنان، رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد. بین تاب آوری و فرسودگی شغلی در بین کارکنان شهرداری شیراز، رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد و بین عزت نفس و تاب آوری با فرسودگی شغلی رابطه چندگانه وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون مرحله ای نیز نشان داد که متغیرهای تاب آوری و عزت نفس به ترتیب پیش بینی کننده فرسودگی شغلی در کارکنان شهرداری شیراز می باشند.

کلیدواژه ها:

عزت نفس ، تاب آوری ، فرسودگی شغلی