اثر پساب مزارع پرورش میگو بر تنوع و تراکم جوامع ماکروبنتیک ساحل دلوار (استان بوشهر)

هدف از این مطالعه بررسی اثر پساب مزارع پرورش میگو بر تنوع و تراکم جوامع بی مهرگان کفزی ساحل دلوار (استان بوشهر) بود. بدین منظور، نمونه برداری از رسوبات ساحل دلوار (۶ ایستگاه و ۳ تکرار به ازای هر ایستگاه) به وسیله نمونه بردار گرب ون وین (۱۵×۱۵ سانتی متر مربع) طی دوره پرورش برای مدت ۸ ماه (از اردیبهشت لغایت مهر ماه و دو ماه شامل فروردین و آبان به عنوان شاهد) انجام گرفت. همچنین دانه بندی رسوبات بستر، بافت خاک و نیز مجموع مواد آلی (TOM) رسوبات اندازه گیری شد. در این تحقیق ۱۵ خانواده از بی مهرگان کفزی در ۷ راسته و ۵ رده شناسایی شدند. همچنین بررسی تغییرات بی مهرگان کفزی شناسایی شده، نشان داد که حداکثر تراکم در فروردین ماه (۸۲±۱۰۳ عدد در مترمربع) و حداقل تراکم در تیر ماه (۴۱±۷۰ عدد در مترمربع) بود. همچنین ایستگاه پنج با ۴۰±۱۱۵ عدد در مترمربع و ایستگاه یک با ۴۰±۶۲ عدد در مترمربع به ترتیب دارای بیش ترین و کم ترین تراکم بودند که تعداد تراکم کل بی مهرگان کفزی در ۸ ماه نمونه برداری ۵۸۱±۱۵۴۹۰ عدد در مترمربع محاسبه شد. با توجه به نتایج  حاصل ازاین تحقیق ، پساب مزارع پرورش میگو اثر معنی داری بر فراوانی و تنوع بی مهرگان کفزی ساحل دلوار ندارد.

کلیدواژه ها:

بی مهرگان کفزی ، پساب مزارع پرورش میگو ، مواد آلی رسوبات ، استان بوشهر