بررسی اثرات کاربرد علف کش های پس رویشی در کنترل علف های هرز و عملکرد بالنگوی شهری (Lallemantia iberica) در شرایط دیم سردسیری

گیاه دارویی بالنگو با وجود سازگاری به شرایط دیم ایران، به دلیل قدرت رقابتی کم با علف های هرز در ابتدای رشد و کاهش عملکرد، زراعت و توسعه این محصول محدود می باشد. برای ارزیابی تاثیر علف کش های پس رویشی بر کنترل علف های هرز و عملکرد بالنگو شهری آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و ۱۵ تیمار در سیستم بدون خاک ورزی در سال زراعی ۱۴۰۰ -۱۳۹۹ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه اجرا شد. تیمارها شامل کاربرد علف کش های دیورون، اکسی فلورفن، اگزادیازون و متری بوزین با میزان های ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد توصیه شده، اکسی فلورفن با دز توصیه شده به صورت تقسیطی (۵۰ درصد مرحله سبزشدن و ۵۰ درصد یک ماه پس از سم پاشی)، با شاهد وجین و شاهد عدم وجین بود. نتایج نشان داد که ۳۰ روز پس از سم پاشی کمترین تراکم و بیوماس علف هرز برای تیمارهای ۷۵ و ۱۰۰ درصد متری بوزین و ۱۰۰ درصد اکسی فلورفن مشاهد شد. در این تیمارها تراکم و بیوماس علف های هرز به ترتیب با ۲،۹/۱ و ۲/۲ بوته در مترمربع و ۳۳/۰، ۴۵/ ۰ و ۵۲/۰ گرم در مترمربع بود. در زمان رسیدگی بالنگو نیز کمترین زیست توده علف هرز در دز ۱۰۰ درصد متری بوزین (۲۳/۰ گرم در مترمربع) مشاهده شد. بیشترین تراکم و زیست توده بالنگو در شاهد وجین و میزان ۵۰ درصد متری بوزین ۳۰ روز پس از سم پاشی و بیشترین زیست توده و عملکرد دانه بالنگو برای میزان ۱۰۰% متری بوزین (به ترتیب با ۷۶ و ۳۲ گرم در مترمربع) ثبت شد. بر اساس نتایج حاصله متری-بوزین، تیمار علف کشی مناسب برای کنترل علف های هرز بالنگو است.

کلیدواژه ها:

اکسی فلورفن ، اگزادیازون ، کنترل شیمیایی ، گیاه دارویی ، متری بوزین