محیط رسوبی، دیاژنز و کیفیت مخزنی سازند سروک (بخش بالایی) در میدان نفتی سیری اسفند

سازند سروک (آلبین- تورونین) یکی از مخازن مهم نفت و گاز در میادین نفتی جنوب و جنوب غرب ایران بعد از سازند آسماری ( الیگو- میوسن) است که بخش قابل توجهی از ذخایر هیدروکربنی را در خود جای داده است. بررسی مقاطع نازک میکروسکوپی این سازند در میدان مورد مطالعه در جنوب شرقی خلیج فارس منجر به شناسایی ۹ رخساره شد که در ۴ زیر محیط رخساره ای  قرار می گیرند و در یک رمپ کربناته هموکلینال نهشته شده اند. فرآیند های دیاژنزی مهمی که کربنات های این سازند را تحت تاثیر قرار داده اند شامل نئومورفیسم، آشفتگی زیستی، میکرایتی شدن، دولومیتی شدن، انحلال گسترده، سیمانی شدن، استیلولیتی شدن و شکستگی می باشند. فرآیند های دیاژنزی شناخته شده در سنگ آهک های بخش بالایی سازند سروک و بررسی زمان نسبی تشکیل آنها حاکی از آن است که این فرآیندها در سه محیط اصلی دیاژنزی دریایی، جوی و دفنی رخ داده اند. تطابق داده های تخلخل و تراوایی مغزه ها نشان دهنده این است که کیفیت مخزنی سازند سروک بالایی در میادین مورد مطالعه متاثر از رخساره ها، محیط رسوبی و عوامل دیاژنزی بعدی بوده است. به طوری که رخساره های رودیستی ( گرینستون، رودستون و فلوتستون) دارای بالاترین میزان تخلخل و تراوایی هستند.

کلیدواژه ها:

نشست آسفالتین ، آسیب سازند ، تراوایی ، تزریق گاز ، سیلاب زنی مغزه ، گاز طبیعی