اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری

مقدمه و هدف: دیابت حاملگی شایع ترین عارضه متابولیک بارداری است که بسته به معیارهای تشخیصی، ۱۰ تا ۱۵ درصد از کل حاملگی ها را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان باردار مراجعه‎کننده به بیمارستان میلاد تهران در سال ۱۳۹۸ بود که دیابت بارداری داشتند. به منظور تشکیل دو گروه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند (با در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج)، ۳۰ بیمار انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری (درمان متمرکز بر شفقت و گروه گواه) اختصاص یافتند. آموزش شفقت خود برای گروه آزمایش انجام شد. همچنین مرحله پیگیری سه ماه روی هر دو گروه اجرا شد. برای گروه گواه مداخله ای انجام نشد. ابزار پژوهش کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد درمان متمرکز بر شفقت تاثیر معناداری بر بهبود کیفیت زندگی (۰/۰۱>P) در زنان مبتلا به دیابت بارداری در مقایسه با گروه گواه داشت. همچنین تاثیر درمان متمرکز بر شفقت تا مرحله پیگیری ثابت ماند. نتیجه گیری: درمان متمرکز بر شفقت بر بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری تاثیر داشته است و می توان از این روش به منظور کاهش مشکلات زنان مبتلا به دیابت بارداری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Empathy ، Females ، Gestational diabetes ، Quality of life ، دیابت بارداری ، زنان ، کیفیت زندگی ، همدلی