رویه افشاگری در بخش عمومی و اثربخشی حسابرسی داخلی

پس از فروپاشی انرون و ورلدکام، رویه های افشاگری فساد مورد توجه جهانی قرار گرفت . در ایران، نیز قانون حمایت مالی از افشاگران فساد در اسفند ۱۴۰۱ تصویب شد. این قانون به عنوان یکی از مکانیسم های کنترل داخلی برای کاهش فساد، عدم صداقت ، بدرفتاری و کلاهبرداری در هر دو بخش عمومی و خصوصی معرفی شد؛ اما علیرغم معرفی آن، تاکنون سازکارهای لازم برای اجرای آن فراهم نشده است . این مقاله از روش کتابخانه ای استفاده می کند. از این رو به بررسی ادبیات مربوط به حسابرسی داخلی در بخش عمومی می پردازد و عوامل مرتبط با اثربخشی حسابرسی داخلی را در کاهش حوادث مرتبط با تقلب بررسی می کند. بررسی ها به پیشنهادی منجر می شود که نشان می دهد اثربخشی حسابرسی داخلی بخش عمومی تحت تاثیر کیفیت حسابرسی داخلی ، مهارت حسابرسان و استقلال حسابرسان داخلی است . این مطالعه همچنین پیشنهاد می کند که رویه افشاگری ، روابط بین دیگر عوامل و اثربخشی حسابرسی داخلی را تعدیل نموده که می تواند به حوزه حسابرسی داخلی کمک کند. انتظار بر این است که نتایج این تحقیق بینش و درک جدیدی را به تدوین کنندگان مقررات، سیاست گذاران، حسابرسان و مردم در مورد نقش افشاگری در افزایش اثربخشی حسابرسی داخلی ، به ویژه در بخش عمومی ، ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

اثربخشی حسابرسی داخلی ، بخش عمومی ، تقلب ، افشاگری