رابطه استرس ادراک شده و ولع مصرف با پیش بینی بازگشت افراد به مصرف مواد محرک با واسطه گری خودکنترلی

هدف پژوهش حاضر بررسی این نکته بود که در افراد معتاد، با واسطه گری خودکنترلی، استرس ادراک شده و ولع مصرف با پیش بینی بازگشت افراد به مواد محرک چه رابطه ای دارد. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش مشتمل بود بر تمامی افراد مصرف کننده مواد محرک که در مراکز نگهداری و مراقبتی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ مستقر بودند. برای انتخاب نمونه به استناد فرمول مدل یابی ساختاری، ۲۵۰ نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از مقیاس های استرس ادراک شده کوهن (PSS)، ولع مصرف مواد فرانکن ((DDQ، پیش بینی بازگشت افراد به مواد رایت (PRS)، و خودکنترلی تانجی استفاده شد. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل مسیر نشان داد که رابطه مثبت و معناداری (۰۱/۰>P) بین استرس ادراک شده و پیش بینی بازگشت به مصرف مواد محرک با واسطه گری خودکنترلی، و بین ولع مصرف مواد با پیش بینی بازگشت به مصرف مواد محرک با واسطه گری خودکنترلی وجود دارد. همچنین رابطه منفی و معناداری (۰۱/۰>P) بین خودکنترلی و پیش بینی بازگشت به مصرف مواد محرک وجود دارد. بدین روی می توان گفت که با افزایش استرس ادراک شده و ولع مصرف، بازگشت به مصرف مواد محرک افزایش و میزان خودکنترلی کاهش می یابد، و با کاهش خودکنترلی نیز بازگشت به مصرف مواد محرک افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

استرس ادراک شده ، ولع مصرف ، پیش بینی بازگشت ، خودکنترلی