تاثیر نیتروژن و پتاسیم بر عملکرد و اجزاء عملکرد گندم دیم در مدیریت های تناوبی مختلف

به منظور بررسی نیتروژن و پتاسیم بر عملکرد گندم دیم، آزمایشی در معاونت موسسه تحقیقات کشاورزی دیم سرارود به مدت دو سال و دو الگوی کشت گندم–گندم و نخود-گندم بصورت فاکتوریل درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتور ها شامل مصرف کود نیتروژنی در چهار سطح شاملN۱: عدم مصرف نیتروژن، N۲: ۸۰ کیلوگرم در هکتار اوره در زمان کاشت+ محلول پاشی اوره با غلظت ۳ درصد، N۳:۸۰ کیلوگرم در هکتار اوره در زمان کاشت+ محلول پاشی کود رویال آمین به میزان یک لیتر در هکتار وN۴ : ۸۰ کیلوگرم در هکتاراوره در زمان کاشت+۴۰ کیلوگرم در هکتار به صورت سرک و مصرف پتاسیم در چهار سطح شامل  :K۱عدم مصرف پتاسیم، K۲: محلول پاشی کلرورپتاسیم با غلظت ۱درصد، K۳: محلول پاشی کود رویال پتاسیم به میزان یک لیتر در هکتار و K۴: مصرف ۵۰ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم بودند. نتایج نشان داد که در هر دو تناوب گندم-گندم و نخود- گندم، بیشترین عملکرد دانه به ترتیب با میزان ۵/۱۵۵۴ و ۵/۱۶۷۰ کیلوگرم در هکتار از مصرف کود رویال آمین بدست آمد که نسبت به شاهد به ترتیب ۳/۱۷ و ۵۳/۱۴ درصد افزایش داشتند ولی نسبت به مصرف کود سرک نیتروژن افزایش چشمگیری نشان نداد. بیشترین عملکرد بیولوژیک نیز با میزان ۷۱۰۵ کیلوگرم در هکتار از تیمارکودهای رویال آمین و رویال پتاسیم بدست آمد. بنابراین مصرف کودهای نیتروژنی و پتاسیمی با قابلیت محلول پاشی نظیرکودهای رویال آمین و رویال پتاسیم به میزان یک لیتر در هکتار در اواخر ساقه دهی گندم در شرایط دیم معتدل سرد کشور، ضمن جلوگیری از مخاطرات زیست محیطی، می تواند در افزایش تولید گندم دیم موثر باشند.

کلیدواژه ها:

گندم دیم ، عملکرد دانه ، تغذیه گیاهی ، محلول پاشی