شفافیت و تاثیر آن بر جلوگیری از تعارض منافع

فساد پدیده مخرب و مهلکی است که ساختار اجتماعی را در کلیه سطوح به شدت تهدید می کند . فساد اقتصادی، اداری و سیاسی موجب ناکارآمدی حکومت ها، ایجاد تبعیض و نابرابری، مانع رشد و پیشرفت و عدم تحقق عدالت اقتصادی و اجتماعی ، کاهش سرمایه اجتماعی و درنهایت موجب تضعیف و از بین بردن اعتماد عمومی مردم به حکومت هاست و به همین جهت مبارزه با فساد در سالهای اخیر به یکی از مسائل اصلی اغلب حکومت ها تبدیل شده است . مولفه های متعددی در به وقوع پیوستن فساد اداری نقش آفرین هستند که مهم ترین آنها نبود شفافیت و کنشگری در موقعیت های تعارضآمیز است . مدیریت تعارض منافع به عنوان سازوکاری برای پیشگیری از به وقوع پیوستن این پدیده موردتوجه سیاست گذاران قرارگرفته است . در ایران نیز همچون سایر کشورها این معضل در سالهای اخیر اهمیت بیشتری پیدا کرده است و به رغم اینکه مدیریت تعارض منافع در اصل یکصدوچهل و یکم قانون اساسی و در دیگر قوانین و احکام به صورت پراکنده موردتوجه قرار گرفته است ، لیکن بنیادیترین گام در این زمینه در لایحه »نحوه مدیریت تعارض منافع در انجام وظایف قانونی و ارائه خدمات عمومی « برداشته شده است که به نظر می رسد شتاب در قانون شدن لایحه مذکور، تهیه و تدوین سیاست های کلان و برنامه های نظاممند در زمینه مدیریت تعارض منافع می تواند در این خصوص موثر واقع گردد.

کلیدواژه ها:

شفافیت ، تعارض منافع ، فساد ، آسیب ، سلامت اداری