بهینه سازی جداگر آونگی اصطکاکی سه گانه تحت زلزلهی السنترو

یک سیستم جداساز لرزه ای انطباقی می تواند در برابر زلزله های متفاوت سختی و میرایی متغیری از خود نشان دهد. مهم ترین فایده این رفتار، پاسخگویی مناسب این سیستم ها در برابر سطوح خطر متفاوت است . جداگر آونگی اصطکاکی سه گانه نوعی از جداگرهای انطباق پذیر است و عملکرد این سیستم با توجه به اینکه لغزش در کدام سطح اتفاق بیوفتد، مشخص می شود. بنابراین لزوم بهینه سازی پارامترهای موثردر طراحی این گونه سیستم ها، با توجه به عملکرد مورد نظر امری شایان توجه است . در این پژوهش با استفاده از الگوریتم ژنتیک ، پارامترهای موثر در جداگر آونگی اصطکاکی سه گانه با محدود کردن بیشینه پاسخ سازه، بهینه شدهاند. در بررسی نتایج مقاله نتیجه می شود که با بهینه سازی می توان، جابجایی نسبی بین طبقات را تا ۶۵ درصد و شتاب را تا ۱۲ درصد را کاهش داد و میزان خسارت به سازه را کنترل نمود.

کلیدواژه ها:

جداگر آونگی اصطکاکی سه گانه ، الگوریتم ژنتیک ، بهینه سازی ، بیشینه جابجایی نسبی ، بیشینه شتاب نسبی