بررسی فناوری های نوظهور و الگوریتمهای مسیریابی در شبکه های روی تراشه

سیستم روی ترا شه. یک مدار مجتمع است که تمام اجزای پرداز شی ضروری را در یک ترا شه واحد ترکیب می کند و یک راه حلکامل سیستم را ارائه می دهد. شبکه روی تراشه یک زیرساخت ارتباطی مقیاس پذیر پرتوان و کارآمد را ارائه می دهد. یک شبکه رویتراشه باید پیام های حیاتی را از یک برنامه بلادرنگ در مهلت های زمانی مشخص ارسال کند. نقض این الزام ممکن است کل عملیاتسیستم را به خطر بیندازد. توپولوژی، مکانیسم سوئیچینگ و الگوریتم مسیریابی سه مورد مهم در طراحی یک شبکه روی ترا شههستند. توپولوژی نحوه اصال گره ها (عنا صر پردازش) در شبکه را مشخص می کند. توپولوژی های متعددی از جمله مش، توروس،درخت و پروانه پیشنهاد شده است. مسیریاب ها اجزای اصلی شبکه روی تراشه هستند. یک معماری مسیریاب معمولی از یک داوری،بافر، تقاطع، منطق مسیریابی کانال های مجازی، پورت های ورودی و خروجی تشکیل شده است. بافرها به عنوان ذخیره سازی براینگهداری بسته ها استفاده می شوند. زیرا آن ها منتظر منابع موردنیاز خود هستند. استفاده از بافرها در مسیریاب ها و مصرف انرژی برایجلوگیری از بن بست و توان کم است. در این مقاله، فناوری های نوظهور و الگوریتم های مسیریابی در شبکه های روی تراشه معرفی می شوند.

کلیدواژه ها:

شبکه های روی تراشه ، فناوری های نوظهور ، الگوریتم های مسیریابی