تاثیر بازاندیشی و بازخورد بر رهبری اشتراکی و کیفیتتصمیم گیری در تیمهای یادگیری دانشجویان پزشکی

مقدمه : اگرچه تقویت مهارت رهبری در تک تک دانشجویان پزشکی از وظایف دانشکده های پزشکی است ، اما امروزه به مفهوم رهبری اشتراکی توجه بیشتری می شود. امروزه نظریه پردازان رهبری معتقدند که غیرممکن است یک فرد به تنهایی از تمامی توانمندیهای یک رهبر که برای موفقیت یک تیم لازم است برخوردار باشد. با نگاهی به آینده علوم پزشکی و با توجه به پیچیده تر شدن رو به گسترش بیماریها، به نظر می رسد که در تیم های درمانی وجود رهبری اشتراکی بتواند کمک بیشتری به ارتقاء کیفیت مراقبت نماید. با اینکه در حوزه آموزش پزشکی مطالعات چندانی در این زمینه انجام نشده است ، اما مطالعات انجام شده در خارج از حوزه آموزش پزشکی در رابطه با رهبری اشتراکی موید این حقیقت است که وجود رهبری اشتراکی بر بروندادهای تیم تاثیر به سزایی داشته و یکی از عوامل موفقیت تیم ها محسوب می گردد.هدف از این مطالعه تعیین تاثیرات بازاندیشی و بازخورد بر رهبری اشتراکی ، کیفیت برونداد تیمی و ظرفیت رهبری اشتراکی در تیم های یادگیری با استفاده از گروه مداخله و شاهد در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود.روش اجرا: این مطالعه مداخله ای با گروه مورد و شاهد و پیش آزمون و پس آزمون طراحی شد. در گروه مورد مداخله مبتنی بر بازاندیشی و بازخورد بر رهبری اشتراکی در طول سه جلسه از جلسات یادگیری مبتنی بر تیم در بلوک تنفس وجود داشت و گروه شاهد تنها روش یادگیری مبتنی بر تیم ، بدون وجود بازاندیشی و بازخورد به کار گرفته شد. روش جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ، فرم بازاندیشی ، چک لیست و استفاده از مشاهده گران آموزش دیده بود. برای مدیریت و تحلیل داده ها از سه نرم افزار استفاده گردید Excel softwar، ۲۲SPSS، (۲۰۱۱ software (StataCorp ۱۲ .Stata برای داده هایی که در سطح تیم تحلیل شدند از SPSS و داده هایی که نمره افراد باید به صورت چند سطحی تحلیل می شد از نرم افزار Stata و برای تحلیل ضریب تاثیر مداخله (تاثیر آموزشی ) از نرم افزار اکسل استفاده گردید.یافته ها: در این مطالعه در کل ۲۰۶ دانشجو مشارکت داشتند. ۹۹ نفر در گروه مداخله و ۱۰۷ نفر در گروه شاهد بودند. بر اساس یافته های مطالعه تفاوت معنادار آماری بین ظرفیت رهبری اشتراکی در گروه مداخله و شاهد وجود داشت اما تفاوت معناداری بین تعداد افرادی که در رهبری اشتراکی درگیر می شوند در گروه مداخله و شاهد در هیچ کدام از جلسات یادگیری مبتنی بر تیم وجود نداشت . همچنین یافته های این مطالعه فرضیه تفاوت بین گروه مداخله و شاهد در کیفیت برونداد تیمی را در هیچ کدام از جلسات یادگیری مبتنی بر تیم نیز تایید نکرد.بحث و نتیجه گیری : اگرچه بازاندیشی و بازخورد بر فرایند رهبری، بر رهبری اشتراکی تاثیر مثبتی نداشت اما این مداخله بر ظرفیت رهبری اشتراکی شامل تمایل به پذیرش و واگذاری نقش رهبری، شناخت خود به عنوان رهبر و شناخت خود به عنوان پیرو تاثیر مثبت داشت . یافته های این مطالعه نشان داد که بازاندیشی و بازخورد با یک اثر آموزشی بالا، می تواند منجر به ارتقاء ظرفیت رهبری اشتراکی در دانشجویان شود.زمانی که در یک تیم ، رهبری به اشتراک گذاشته می شود، دانشجویان به طور مداوم در نقش های رهبر و پیرو قرار می گیرند. بنابراین نه تنها باید خود را به عنوان رهبر در تیم بشناسند، بلکه باید از نقش های پیرو نیز آگاه باشند. رافو (۲۰۱۳) معتقد است که برای ایجاد یک رهبری مشارکتی دانشجویان باید در مورد پیرو بودن نیز آموزش ببینند. او برای این آموزش بازاندیشی فردی بر تجربه پیرو بودن را پیشنهاد می دهد. از نظر او در تیم های جدید و سبک رهبری مشارکتی ، نقش پیرو در تیم نیز تغییر کرده است . او معتقد است که یک پیرو باید در مورد نقش خود آگاه باشد، نگرش مثبتی به کار تیمی داشته باشد، معتقد به اصول اخلاقی و متعهد به اهداف تیم خود باشد. اگرچه در مطالعه حاضر، کیفیت برونداد تیمی در گروه مداخله و شاهد متفاوت نبود اما با توجه به تغییر در سطح معناداری در مقایسه جلسات اول تا سوم ، عدم مشاهده تفاوت معنادار آماری می تواند به دلیل بالا بودن سطح پایه متغیرها و کوتاه بودن زمان بررسی در این مطالعه باشد.