ارزیابی کیفیت آموزش دستیاری در گروههای آموزشیبالینی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران: یکمطالعه ترکیبی

مقدمه : آموزش بالینی در دانشکده های پزشکی ، رکن اصلی آموزش پزشکی می باشد و در آموزش و توانمندسازی حرفه ای دانشجویان پزشکی و دستیاران نقش مهم و کلیدی دارد. در آموزش بالینی دانش کسب شده در فرایند یاددهی -یادگیری نظری، به مهارت و استدلال بالینی تبدیل می شود و فراگیران درک درستی از واقعیت های موجود در محیط کاری طبابت کسب می کنند. با توجه به اینکه دستیاران تخصصی پزشکی ازجمله مشتریان اصلی نظام آموزش پزشکی می باشند و شرایط و نیازهای آموزشی آنان در محیط های یاددهی - یادگیری مختلف از قبیل گزارش صبحگاهی ، آموزش درمانگاهی ، ژورنال کلاب ، راند بالینی ، گراند راند متفاوت می باشد، لذا شناخت مستقل از وضعیت هر یک از این محیط های آموزش بالینی ضروری می باشد. بدین منظور طراحان کدگذاری محوری و کدگذاری گزینشی ، انجام گردید و نتایج به دست آمده با اطلاعات حاصل از مبانی نظری و تحقیقاتی تطبیق داده شد.یافته ها: مطابق یافته های حاصل از این مطالعه ، شاخص های موثر در آموزش پاسخگو و عدالت محور در آموزش علوم پزشکی شامل ۵ شاخص : نیازسنجی سلامت جامعه (با ۴ زیرشاخص : رصد فراوانی و نوع بیماری از طریق بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی ، نیازسنجی از اساتید و پزشکان بالینی ، توجه به فیلدهای بهداشت و پزشکی اجتماعی ، ایجاد مرکز جامع تحقیقاتی در مورد بیماریهای شایع در جامعه )، برنامه های آموزشی (با ۳ زیرشاخص : بازنگری مداوم گروه های آموزشی در برنامه های آموزشی ، بازنگری اساتید در محتوای طرح درس و طرح دوره مطابق با پاسخگو بودن آموزش ، بومی سازی محتوای برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای سلامت جامعه )،آموزش و ارزیابی دانشجو (با ۶ زیرشاخص : استفاده از روش های نوین و اثربخش در آموزش و ارزشیابی ، آموزش کامل محتوای آموزش ضروری به همه دانشجویان ، ایجاد سیستم تشویق و پاداش علمی ، جدیت در سنجش صلاحیت بالینی دانشجویان ، تاکید بر آموزش عملی و آزمایشگاهی ، مسخره نکردن و برچسب منفی نزدن به دانشجویان )، استاندارد کردن منابع کالبدی و انسانی (با ۶ زیرشاخص : جذب و آموزش اعضای هیات علمی علاقه مند و توانمند آموزشی ، استفاده از مدیران و کارشناسان آموزشی ماهر، تهیه و تدارک تکنولوژیهای آموزشی سخت افزاری و نرم افزاری به روز، تدارک وسایل کمک آموزشی و آزمایشگاهی نوین ، تامین بودجه و منابع مالی لازم ، فراهم سازی و توسعه فضاهای آموزشی و تحقیقاتی ) و پژوهش در آموزش (با ۴ زیرشاخص : انجام پایان نامه ها در حوزه های آموزش پزشکی توسط دانشجویان ، اجرای طرح های تحقیقاتی در زمینه بیماریهای شایع در منطقه توسط اساتید و اعضای هیات علمی ، استفاده از نتایج مطالعات پژوهش در آموزش و سلامت جامعه ، انجام طرح های مشترک با موسسات و مراکز دانش بنیان ) می باشد که به ترتیب دارای بیشترین فراوانی بوده و نسبت به سایر شاخص ها در آموزش پاسخگوو عدالت محور در آموزش علوم پزشکی اهمیت بیشتری دارند.بحث و نتیجه گیری : نتایج حاصل نشانگر آن است که شاخص های نیازسنجی سلامت جامعه ، برنامه های آموزشی و استاندارد کردن منابع کالبدی و انسانی بیشترین تاثیر را در آموزش پاسخگو و عدالت محور در علوم پزشکی دارند و این امر نشانگر ضرورت توجه بیشتر به شاخص های نیازسنجی سلامت جامعه ، برنامه های آموزشی و استاندارد کردن منابع کالبدی و انسانی در جریان آموزش پاسخگو و عدالت محور در علوم پزشکی است . در همین زمینه برگزاری جلسات و کارگاه های آموزشی مرتبط برای تمامی افراد دخیل و تاثیرگذار بر برنامه های آموزش پاسخگو و عدالت محور در علوم پزشکی و تبیین شاخصه های نیازسنجی سلامت جامعه ، برنامه های آموزشی و استاندارد کردن منابع کالبدی و انسانی ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش پاسخگو ، آموزش عدالت محور ، آموزش علوم پزشکی