بررسی اثر قارچ آربوسکولار بر گیاه دارویی علف لیمو (Cymbopogon citratus) تحت تنش شوری
محل انتشار: مجله علوم باغبانی، دوره: 37، شماره: 3
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 144
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHSUM-37-3_005
تاریخ نمایه سازی: 18 آذر 1402
چکیده مقاله:
شوری یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده رشد و تولید گیاهان محسوب می شود. کاربرد قارچ ها به عنوان یک کود بیولوژیک می تواند در تامین نیاز غذایی گیاهان و کاهش اثرات تنش های محیطی بر گیاهان مفید باشد. گیاهان دارویی دارای مخازن غنی از مواد موثره اساسی بسیاری از داروها میباشند. با توجه به اهمیت گیاهان دارویی بهویژه در صنعت داروسازی و کمبود آنها در طبیعت، بررسی جنبههای مختلف زراعی این گیاهان از اهمیت بسزایی برخوردار است، با توجه به گسترش روز افزون خاکهای شور، دستیابی به راهحلهایی که بتوان از تنشهای محیطی زنده و غیرزنده جلوگیری و یا حداقل نسبت به کاهش آن ها اقدام نمود، ضروری بهنظرمیرسد. یکی از این روشها استفاده از روابط همزیستی قارچ های میکوریزا با گیاهان میزبان میباشد که به کاهش تنش ناشی از شوری منجر میشود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر قارچ آربوسکولار بر صفات رویشی و بیوشیمیایی گیاه علف لیمو در شرایط تنش شوری انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو عامل شوری (صفر، ۵، ۱۰ و ۱۵ دسی زیمنس بر متر کلرید کلسیم) و قارچ (عدم تلقیح و تلقیح با قارچ) انجام شد. صفات ارتفاع بوته، طول ریشه، وزن تر و خشک برگ، محتوای نسبی آب، آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تحت شرایط تنش شوری ۱۵ دسی زیمنس بر متر ارتفاع بوته، طول ریشه، وزن تر و خشک برگ، محتوای نسبی آب، آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز در گیاه علف لیمو تلقیح شده به قارچ آربوسکولار در مقایسه با شاهد (عدم تلقیح) افزایش معنی داری یافت. بهطور کلی براساس نتایج این تحقیق، می توان نتیجه گرفت که با به کارگیری قارچ آربوسکولار می توان تحمل شوری گیاه علف لیمو را افزایش داد و اقدام به کشت آن در آب و خاک شور نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فائزه سلیمانی
گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
داود صمصام پور
گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
عبدالنبی باقری
گروه تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی هرمزگان، سازمان آموزش و ترویج تحقیقات کشاورزی (AREEO)، بندرعباس، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :