تاثیر همزمان نانوسید، قارچ کش و قارچ تریکودرما بر گیاهچه های کلزا مبتلا به پوسیدگی سفید ساقه ناشی از Sclerotinia sclerotiorum

در این بررسی، اثر بازدارندگی گونه ­های تریکودرما به همراه نانوسید و قارچ­ کش برای مبارزه تلفیقی با قارچ بیمارگر Sclerotinia sclerotiorum مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور، اثر جداگانه سه جدایه Trichoderma harzianum، یک جدایهT. virens، یک جدایه T. atroviride و یک جدایهT. koningii  بر سه جدایه عامل بیمارگر (SS۱، SS۲ و SS۳) در محیط­ کشت PDA دربردارنده ۵ سطح از نانوسید(۰، ۳۰، ۶۰، ۱۰۰ و ۱۳۰ پی­ پی­ ام)، به ­روش کشت متقابل در آزمایشگاه بررسی شد. سپس اثر T. harzianum (۱۲۱۱)، T. koningii (iso۲) و T. virens (۶۰۱۱) به همراه نانوسید (سطوح ۱۰ و ۳۰ پی ­پی­ ام) و قارچ­ کش ایپرودیون–کاربندازیم (سطوح ۲ و ۵ پی­پی­ام) بر یک جدایه عامل بیمارگر درشرایط گلخانه در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار، مورد ارزیابی قرار گرفت. در کشت متقابل، کمترین درصد بازدارندگی از رشد قارچ اسکلروتینیا، ۶ درصد بود که متعلق به تیمارS. sclerotiorum (SS۲)  ×  Trichoderma virens (۶۰۱۱) در سطح ۱۰ پی­ پی ­ام نانوسید بود. در گلخانه، تریکودرما به دو روش پوشش سطحی بذر و نیز مخلوط با خاک، بکار برده شد و صفات مورد ارزیابی شامل ارتفاع بوته و وزن تر و خشک گیاه بود. در آزمایش اول به روش پوشش سطحی بذر با سوسپانسیون گونه­ های تریکودرما، بیشترین میزان وزن تر گیاه به تیمارT. harzianum (۱۲۱۱) و بیشترین ارتفاع نیز به تیمار T. koningii (iso۲) مربوط بود. در آزمایش دوم به ­روش کاربرد گونه ­های تریکودرما به صورت مخلوط با خاک، بیشترین وزن تر و خشک گیاه در تیمار T. harzianum (۱۲۱۱) + ۳۰ پی­ پی ­ام نانوسید و بیشترین ارتفاع در تیمار T. harzianum (۱۲۱۱) + ۲ پی­ پی ­ام قارچ­(P≤۰.۰۱) مشاهده شد. در مجموع، تیمارهایی که گونه­ های تریکودرما به تنهایی به کار رفته بود با تیمارهایی که نانوسید و قارچ­ کش هم اضافه شده بود، تفاوت معنی­ داری را در وزن تر، خشک و ارتفاع گیاه نشان نداد. به علاوه کاربرد گونه­ های تریکودرما به تنهایی نسبت به تلفیق آن با نانوسید و قارچ­ کش، تاثیر بهتری بر صفات رویشی گیاهچه ­های کلزای مبتلا به این بیماری داشت.

کلیدواژه ها:

قارچ کش ایپرودیون-کاربندازیم ، گونه های تریکودرما ، مدیریت تلفیقی ، نانوسید ، Sclerotinia sclerotiorum