بررسی تغییرات همودینامیک پس از تزریق محلول بی حسی مپیواکائین هیدروکلراید ۳ درصد با محلول پریلوکائین ۳ درصد + فلی پرسین

مقدمه: با توجه به اهمیت استفاده از داروهای بی حسی در بیماران با فشارخون بالا، این مطالعه به منظور مقایسه ی تاثیرمیپواکاتین ۳ درصد و پریلوکائین ۳ درصد+ فلی پرسین بر تغییرات همودینامیک بعد از تزریق بلاک عصب الوئولار تحتانی انجام گرفت تا به دندان پزشکان در انتخاب محلول های بی حسی جهت بیماران با فشارخون بالا با در نظر گرفتن اثرات همودینامیک آن ها به منظور فراهم کردن ایمنی بیماران کمک کند. مواد و روش ها: در این مطالعه که یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه ی کور بوده ۳۲ بیمار مراجعه کننده به بخش جراحی فک و صورت دانشکده ی دندان پزشکی شیراز در سال ۱۳۹۹ به دو گروه ۱۶ نفره تقسیم شدند. در گروه اول، تزریق بلاک عصب آلوئولار تحتانی با مپیوکائین ۳ درصد و در گروه دیگر با پرلوکائین ۳ درصد + فلی پرسین صورت گرفت. سپس از بیماران فشارخون سیستولی، فشارخون دیاستولی، ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون در ۴ زمان قبل از تزریق، بلافاصله بعد از تزریق و ۱۰ دقیقه پس از تزریق و ۳۰ دقیقه پس از درآوردن دندان گرفته و ثبت شد و با آزمون آماری ANOVA و T-test مورد تحزیه و تحلیل قرار گرفتند (p value<۰/۰۵). یافته ها: بین دو گروه مپیواکائین و پربلوکائین, اختلاف معنی داری در تغییرات فشارخون سیستولی، دیاستولی، نبض و درصد اشباع اکسیژن خون قبل از تزریق بلاک عصب آلوئولار تحتانی، بلافاصله پس از تزریق و ۱۰ دقیقه بعد از تزریق و ۳۰ دقیقه پس از در آوردن دندان وجود نداشت. اما در هر گروه به طور مستقل طی زمان های مختلف، فشارخون سیستولی و دیاستولی» تعداد ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن خون به طور معنی داری تغییر پیدا کرده بود. همچنین مپیواکائین باعث یک افزایش معنی دار آماری در فشارخون سیستولی بلافاصله پس از تزریق شده بود. اما بر خلاف آن پربلو کائین به اضافه ی فلی پرسین این چنین نبود. نتیجه گیری: بنابر یافته های مطالعه، پریلوکائین به اضافه ی فلی پرسین در مقایسه با مپیواکائین برای بی حسی موضعی در بیماران با فشارخون بالا توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

میپواکائین ، پریلوکائین ، فلی پرسین ، تغییرات همودینامیک