تاثیر اختلالات روانی در خودکشی مرتکبین جرایم یقه سفید؛ از نظریه تا راهکارها

بزه کاری یقه سفیدان یکی از موضوعات مهم در حوزه جرم شناسی تلقی میشود که اغلب کشورهای دنیا با آن سر و کار دارند. این دیدگاه که اولین بار ادوین ساترلند با عنوان «جرم یقه سفیدها» در سخنرانی وی در دسامبر ۱۹۳۹ مطرح شد و بعد از آن طی مقالاتی در نشریه جامعه شناسی به چاپ رسید. بر اساس دیدگاه جرم شناسان، بزه کاران یقه سفید که اصولا فاقد وجدان اخلاقی هستند، از یک سو از توان و استعداد بزه کاری بسیار بالا برخوردار هستند و از سوی دیگر، میزان سازگاری و قابلیت اجتماعی آنان نیز بالاست. بزه کاران یقه سفید، اغلب به طبقات بالا اعم از سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی تعلق دارند و با بهره گیری از قدرت نفوذ موثر خود به ارتکاب جرائمی همچون کلاه برداری، اختلاس، ارتشاء، سوء استفاده از کارت های اعتباری و دیگر جرائم مشابه اقدام می کنند. گاهی در این مسیر اتفاقاتی حادث می شود که به دلیل فشارهای روانی یا وجود یکسری از عوامل خطر و همچنین تجربه رویدادهای منفی در زندگی این دسته از بزه کاران، ایشان را وادار به خودکشی می نماید. البته اقدام خودکشی ایشان به دلیل از دست دادن پول نیست؛ بلکه به دلیل ایجاد اختلالات گسترده در زندگی ایشان می باشد. در این پژوهش که از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است؛ علاوه بر شناخت نظریه های جرم شناسی در حوزه جرائم ارتکابی یقه سفیدان به بررسی و مطالعه رابطهی خودکشی با جرائم ارتکابی یقه سفیدان و در نهایت به ارائه راهکارهایی در راستای پیشگیری از عمل مزبور می پردازد

کلیدواژه ها:

بزه کاری یقه سفیدان ، خودکشی ، جرم شناسی ، جرائم اقتصادی ، پیشگیری